In de aanloop naar de verkiezingen zag je bij diverse politici ineens allerhande veranderingen in presentatie. Soms subtiel, soms heel opvallend. Bij CU-minister Carola Schouten constateer ik al wat langer een compleet andere kledingkeuze; veel gedekte effen kleuren en stoffen van mooie kwaliteit in plaats van kleurrijke, flodderige jurken. Maar toen ik las dat er weer een man in haar leven is, begreep ik dat het eerder daaraan zal liggen.

Bij Jesse Klaver houdt de outfit wel nadrukkelijk verband met het imago dat hij in verkiezingstijd wil uitdragen. De opgestroopte hemdsmouwen à la Barack Obama liggen alweer een paar jaar achter ons. Nu is het de ene keer strak in het pak met das (gestrikt als dubbele Windsor) om niet onder te doen voor de sterke mannen van de regeringspartijen. En de andere keer een mooi donker T-shirt of coltrui onder een modieus ruitjesjasje om vooral vlot en vooruitstrevend over te komen. Het is allemaal afhankelijk van het type optreden; een lijsttrekkersdebat is iets anders dan gemoedelijk keuvelen bij Koffietijd.

Mark Rutte denkt daar ook zichtbaar over na. Er zijn momenten voor de allerduurste Italiaanse maatkostuums en er zijn momenten voor een spijkerbroek met sweater. Er zijn ogenblikken om de vileine debater uit te hangen en ogenblikken om vooral de wijze staatsman te spelen. Soms tijdens één en hetzelfde optreden. Rutte is de ultieme kameleon, die net zo makkelijk warmte en begrip als verontwaardiging en woede kan veinzen. 

Metamorfose

Sommige lijsttrekkers hebben een ware metamorfose ondergaan. Geert Wilders die jarenlang de media niet of nauwelijks te woord wilde staan, verschijnt nu ineens overal - ja, zelfs bij de publieke omroep - beminnelijk aan tafel. Alleen ’t voor alle lijsttrekkers scherp-kritische Nieuwsuur durfde hij niet aan. Net als zijn grote tegenhanger Fahrid Azarkan van Denk. Waar de PVV-leider het plotseling te druk had, was de Denk-voorman ineens te moe. Overigens is de gedaantewisseling bij Fahrid nog opvallender dan bij Geert. De altijd boze, ruziemakende Azarkan lijkt wel in gedragstherapie te zijn geweest om tegenwoordig vooral sympathiek en redelijk over te komen.

Thierry Baudet probeert dat bepaald niet. Die reageert bij elke kritische vraag nog steeds als door een wesp gestoken. Hij tracht juist meer en meer op de door hem zo bewonderde Donald Trump te lijken. Niet alleen qua complottheorieën en als klimaatontkenner, maar ook in zijn onstuimige gedrag, zijn overdrijvingen en zijn presentatie met petje, windjack al “fake-news” schreeuwend. In de peilingen staat hij op twee tot vier zetels, waarmee het aangename jaarinkomen van ruim 117.000 euro voor hem en huisjesmelker Wybren van Haga weer veilig lijkt gesteld. Maar Thierry zelf kraait dat hij iedereen zal verrassen met een zetel of twintig. 

Viruswappies

Zouden er echt zoveel viruswappies in Nederland zijn dat onze lavendelsnuiver vriend en vijand op 17 maart zó weet te verrassen? Want de corona-ontkenners vormen de nieuwe doelgroep van Forum voor Democratie. Die viruswappies miste ik in trouwens in de veelbesproken afrekenings-act van cabaretier Martijn Koning bij Jinek. Koning repte wel van de racisten en bruinhemden die zich prettig voelen in de app-groepjes van Baudet, maar de idioten die in weerwil van alle doden nog steeds denken dat corona niets dan een vervelend griepje is, bleven buiten beschouwing.

Ach, ook zonder de wappies bleek er al genoeg te doen om het snoeiharde optreden van normaliter zo vriendelijke Martijn Koning. Eva Jinek maakte de volgende dag omstandig excuses voor de slotact, precies zoals WNL zich een week eerder verontschuldigde voor het feit dat Thierry Baudet daar - als co-presentator van het ochtendprogramma - het NOS-journaal had aangekondigd als nep-nieuws.

De schreeuwlelijk Baudet, die iedereen schoffeert, die makkelijker liegt en draait dan alle andere politici bij elkaar, kreeg eindelijk een koekje van eigen deeg. Was het satire van Martijn Koning? Was het een ‘roast’; het maakt mij niet zoveel uit. Als cabaretier heb ik zelden om Koning kunnen lachen en ook nu was hij zeker niet komisch. Maar ik vond het genieten om eindelijk eens iemand Thierry Baudet ongegeneerd en snoeihard de oren te zien wassen. Spraakmakende televisie!

De krokodillentranen die daarna bij RTL werden gehuild, waren natuurlijk heel vermakelijk. Een nieuw fenomeen: cabaret, waar je pas de volgende dag hard om kan lachen.