Hij heeft een boy toy, een auto dus, een Saab 93 uit 1999 in de kleur dark blue. Sjiek blauw zoals het overgrote deel van zijn garderobe.

Eigenaar en bezit gaan na verloop van tijd toch op elkaar lijken. Zodra het weer lenteachtige trekjes vertoont, krijgen hij en zijn bolide er zin in en gaan ze samen op pad. Een slanke bolide, een echte Zweedse.

Licht tegensputterend de eerste kilometers, daarna betrouwbaar en solide in haar tikkeltje wulpse rijgedrag. Klein productiefoutje blijft het steeds terugkerend aircoprobleem. Ondanks een aantal ingrijpende reparaties vooralsnog geen sprake van optimale klimaatbeheersing.

Kap open, het hoofd fris, voeten en billen warm. Vrouwelijke inmenging in de vorm van opmerkingen over het euvel zijn niet gewenst. Niet gehinderd door enig gebrek aan arrogantie is hij van mening dat alle auto's van nu op elkaar lijken. 'Vroeger kon je nog aan een auto zien wat voor persoon de eigenaar was. Die romantiek is nu weg'.

Van enige afgunst van mijn kant is geen sprake. De ritjes met zijn Saabrio gun ik hem van harte. Man en boy toy keren immer huiswaarts. Bij het lezen van deze blog zal hij blozen.

Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoon Xavi. Werkt als fulltime secretaresse in Den Haag. In 2015 zag haar eerste letterkind, de bundel Neus snuiten en doorhoesten, het levenslicht. In december 2017 presenteerde Veth met ‘Rafels’ haar tweede verhalenbundel. ‘Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper.’ Meer info; www.felizabet.wordpress.com en @elsjeschrijft.