Na de officiële openingsceremonie van afgelopen zondag is het jaarlijkse Eurovisie Songfestival-geweld weer losgebarsten. In Lissabon passeren via de blauwe loper de afgevaardigden van alle 43 deelnemende landen.

Na twee halve finales waarin we worden overspoeld met een kakofonie aan geluid, en al dan niet potsierlijk uitgedoste artiesten, is het zaterdag het moment van la grande finale.

Voorraad koud bier en pelpinda’s op peil. Bordje kaas en leverworst in stelling gebracht.

Neerlands hoop in spannende songfestivaldagen is niemand minder dan Waylon. Donderdag treedt hij op als achtste van achttien deelnemers.

Volgens songfestivalkenner Cornald Maas zal dit gunstig uitpakken voor Nederland. 'Goed dat hij niet moet openen of in het begin optreedt. Met zijn nummer schudt hij iedereen weer wakker'.

Afgaande op de noteringen van verschillende bookmakers gaat Waylon met zijn ruige rocknummer door naar de finale.

In een gaat-nergens-over-gesprek met een mannelijke collega komen we tot de conclusie dat de hele happening veel weg heeft van een rariteitenkabinet. Van triphop, ofwel een hiphophuppelritme, no-nonsense liedje met fijnzinnige piano, een voorspelde winstpakker die tokt als een kip en kukelt als een haan, breekbaar twijgje met een afgeknepen soms overslaand folky fluisterstemmetje tot een Ierse gitaarboy; ook dit jaar is de concurrentie moordend.

Godzijdank zit er een uitknop op de afstandsbediening, mocht de spanning me zaterdagavond te veel worden.

Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoon Xavi. Werkt als fulltime secretaresse in Den Haag. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft.