Sinds deze week is er iets veranderd in Nederland. Somberheid, achterdocht en twijfel hebben plaatsgemaakt voor ongekend optimisme. We zien het met zijn allen weer helemaal zitten. De lente is eindelijk begonnen.

De coronabeperkingen zijn teruggeschroefd en de verwachting is dat we de komende maand weer al die leuke dingen mogen doen die we zo gemist hebben het afgelopen anderhalf jaar.

Ongebreideld optimisme dus. Dat de zorg zich nog steeds een slag in de rondte moet werken, met het vooruitzicht dat lege coronabedden weer snel gevuld gaan worden met patiënten waarvan de broodnodige ingreep eventjes was uitgesteld, mag de pret niet drukken. Dat ze in het onderwijs de laatste weken voor de zomervakantie nog even geconfronteerd worden met een onmogelijke spagaat tussen eigenbelang en het altijd prevalerende belang van de leerling is een kleinigheid.

Ongebreideld optimisme dus. Het vaccineren is eindelijk goed op gang gekomen en je hoeft geen Maurice de Hond te heten om te kunnen constateren dat vaccinatie bijdraagt aan het verminderen van de besmettingen en het aantal ziekhuisopnames.

Met het teruglopen van het virus zullen ook viruswaarheid of viruswaanzin (ik vind die laatste naam toch wat toepasselijker) uit het nieuws verdwijnen. Gehuld in het oranje gaan we optimistisch toe naar het EK. Dan zullen al die miljoenen virologen ongetwijfeld weer veranderen in bondscoaches. En dat is vooral voor de virologen een heerlijke optimistische gedachte.

Over Eric Brunings
Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College in Zoetermeer. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis. Brunings schrijft voor www.zoetermeersdagblad.nl columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken. Zijn broer Peter keepte in de jaren '80 voor Feyenoord.