Het mag duidelijk zijn het leven bestaat uit het maken van keuzes. Linksom of rechtsom: de toekomst wijst uit of de juiste keuze is gemaakt.

Keuzes zijn de veroorzaker van de zogenaamde keuzestress. Net als het weer de laatste dagen, dat maar niet kan kiezen tussen lente en herfst, verkeer ook ik in een keuzecrisis. Kies ik voor Europa, de positie van de vrouw in de samenleving, het klimaat, de tolerantie, de euro, de underdog, de vluchtelingenstroom? Ik ben compleet 'lost'.

Holle en volle frases schieten in de media voorbij. Beloftes al dan niet loos worden stellig uitgesproken tijdens debatten. Dat er een keuze gemaakt moet worden, staat voor mij als een paal boven de stembus. Met 100 jaar vrouwenkiesrecht op zak en het verontrustende idee dat bepaalde stromingen dit en andere verworven rechten ons het liefst per direct afnemen zal ik donderdag vol goede moed met mijn stembiljet het hokje in duiken.

Waar de rode stip ook terechtkomt, mijn hoop is gevestigd op een Europese toekomst van tolerantie en gelijkheid. Enige naïviteit van mijn kant mag mij niet kwalijk genomen worden. De keuze om te blijven geloven in een samenleving waarin mijn (klein)kinderen veilig kunnen opgroeien, heb ik lang geleden al gemaakt.

Over Elsje Veth

Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoon Xavi. Werkt als fulltime secretaresse in Den Haag. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft.