In Zoetermeer hebben we een traditie die mooier is dan welk sprookje ook, de Sintvoorieder1-actie van ZoetermeerFM. Een van de leukste momenten als college is samen cadeautjes inpakken en uitdelen. Stapels vol hoop en vrolijkheid. Het is een feest dat laat zien waar Sinterklaas écht om draait, geven zonder iets terug te verwachten.

Toch blijf ik iets merkwaardigs vinden aan dit feest. We leren kinderen dat liegen niet mag, en toch beginnen we hun leven met een collectieve leugen. Sinterklaas bestaat! We fluisteren verhalen over stoomschepen, pieten en pakjesavonden, terwijl we weten dat achter de gordijnen wijzelf staan te sjouwen met dozen en inpakpapier.

Is dat erg? Of leert dit kinderen juist iets wat misschien nog belangrijker is dan de waarheid? Verbeelding, verwachting, en uiteindelijk het verwerken van teleurstelling. Het is een oefening in vertrouwen. Eerst geloven, dan ontdekken, en uiteindelijk begrijpen dat achter de mythe een diepere waarde schuilgaat.

Historisch gezien begon het allemaal met Nicolaas van Myra, een bisschop die in stilte gaf. Geen stoomboot, geen intocht, geen camera’s. Gewoon goud door het raam of de schoorsteen, zodat een gezin weer verder kon. Dat stille geven is de kern waarvan ik denk, zouden we die in Zoetermeer niet moeten vasthouden?

En hier komt de knipoog naar de politiek. Want eerlijk is eerlijk, lijkt politiek soms niet verdacht veel op Sinterklaas? Beloftes worden gedaan, verwachtingen gewekt, en iedereen zet zijn schoen in de hoop dat er iets moois in komt. Maar net als kinderen ontdekken inwoners vroeg of laat of de cadeaus echt zijn of slechts mooie verhalen.

Zelf vind ik dat in de politiek transparantie en eerlijkheid sterker moeten zijn dan de tijdelijke magie van een mooi verhaal. Politici zouden vaker het voorbeeld van Sint moeten volgen, geven zonder eigenbelang, en de moed hebben om een mythe te doorbreken wanneer het tijd is voor de waarheid.

Dus laten we de kast van traditie elk jaar opnieuw afstoffen en inrichten. Niet alleen om het sprookje te bewaren, maar om de kern te versterken. Want zit daar niet de echte magie, in de politiek, in Zoetermeer, en in het leven? 
Samen geven, samen vieren.

~Deze column schrijf ik op persoonlijke titel~