Kinderen. Zijn hinderen zou Cats zeggen. Cats is dat die musical? Nope. Vadertje Cats schijnt een staatsman te zijn geweest. Ergens in de zeventiende eeuw. Welke? Nou die met die slavernij.

Maar ook een met godsdienstvrijheid. Parlementaire democratie. Dus Cats was een staatsman, schrijver en dichter. ‘Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding.’ Kom daar maar eens om met een Balkenende en Rutte de laatste twintig jaar. Ik weet werkelijk niets, tenminste ik heb er geen herinnering aan. Wat heeft dat nu voortgebracht? Tja helaas heeft Fortuyn precies het tegenovergestelde teweeg gebracht. Twee nono’s die het land naar god te hebben geholpen.

Terug naar de lieve column. Kinderen? Je denkt ze te willen. De gezondheidszorg draait er op. Ben zelf nog wel een vruchtbaarheidscircus ingegaan. Was twijfel. Heb er inmiddels vier. Staphorst zou trots op me zijn. Was ik geen atheïst.

Maar als ze er zijn. Mijn god waarom heb ik dit gewild?

Heb wat boterhammen gesmeerd. Hugo de Jonge wilde het niet voor mij doen.

Ze zijn wat ouder nu. Een woont in Maastricht, de ander in Londen, nog een in Amsterdam. De laatste nog traphoog. Maar nu het lieve.

Iedere ouder maakt zich zorgen over z’n kinderen. Maar waar iedere ouder zich zorgen over moet maken is zichzelf. Die kids redden zich wel. Het is de confrontatie met je eenzaamheid opeens. Het is precies andersom. Kinderen helpen je door het leven. Opeens is het weg, het rijke leven met je kinderen. Geen gezeur meer op het schoolplein. Geen herkenning meer met de luizenmoeder. Waar moet je het nog over hebben tijdens het overspel?

Je kinderen vermaken zich wel. Gelukkig heb ik ze de rijkdom van eten en drinken meegegeven. Neem ruim, geniet. Doe alles. Zoek je grenzen op. Totdat je zelf kinderen krijgt. Hoop dat je dan nog aan je vader denkt. Niet te lang. Zonde van je tijd.