Dat die moffen tijdens de bezetting in 40-45 spertijd invoerden herinneren zich alleen die Rotterdammers die nu bijna aan de beurt zijn voor het vaccin. Die vieren de avondklok dus als een soort ramadan: nog even alles potdicht en zodra Pfizer hen gezegend is: suikerfeest. Maar dan met alcohol. Dansen bij Jansen.

Bij de Klerk mag ook. Dat deden de boksers van Crooswijk.

Ik ben een babyboomer. Verwekt in de bevrijdingsdagen. Mijn vader moet toen gedacht hebben: en nou ga ik prijsklaverjassen. Spijt dat ik nooit gevraagd heb of hij dit symbolisch na 21:00 uur heeft gedaan. Zou veel verklaard hebben over het litteken van de spertijd.

Gek eigenlijk die vergelijking met toen. Voedt het sentiment verkeerd. Soms gun je burgervaders betere adviseurs voor geschiedenislessensier. Er zijn in 40-45 ergere dingen gebeurd.

Mij treft die avondklok niet. Ik heb in nood een hond. Maar die gaat gelukkig al om half negen naar bed. Haar bed is de bank van waaraf ik op dat moment aan mijn avondgewoontes op tv begin. Haar bek gaat daarna nog één keer gapend open als ik de lichten doof. Dan is het half drie ‘s nachts.

Haar hoge nood volgt pas ’s morgens, maar dan is mijn vrouw weer wakker. De service is verdeeld en de Avondklok eigenlijk helemaal op maat voor ons drieën gemaakt.

Toch denk ik dat ik in de nacht van zaterdag op zondag, en als ik het vergeet dan doe ik het een nachtje later, één klein ondeugend ommetje rond het huis ga maken. Daar verheug ik me op. Want dan doe ik vanuit Hollands perspectief net alsof ik op de Jordaanoever sta in de veronderstelde vrees dat ik van twee kanten kan worden beschoten. Of door de nationale politie, of door de milities van de PVV en Denk, die gisteren ineens onverwacht gezworen kameraden waren. Wat een gek land.

Ik las donderdagavond een tweet van Hugo de Jonge. Die schat rijmde: besmettingsgraad verlagen, nieuwe varianten vertragen.

Lief. Maar onwerkelijk.

Ik zou voor geen goud in die jongen z’n merkwaardige schoenen willen staan. Want  wéér geen woord over het enige wat van belang is, het enige wat telt, het enige wat we ons afvragen en het enige wat bijdraagt aan een versnelde oplossing: wanneer komen die vaccins die andere landen wel met succes hebben kunnen ritselen?

Ik ga bijna vermoeden dat er ergens een goochemert omkoopbaar is.

Ik ben een Europeaan. Maar ik ga nu slapen. Nieuwsgierig of ik het morgen nog ben?