Voor de speciale uitzending van OP1 bij de dood van Peter R. De Vries werd Jeroen Pauw van stal gehaald. Een briljante zet. Stel je toch eens voor dat die blaaskaak van een Paul de Leeuw of dat snibbige kwebbelmeiske Maaike Timmerman als presentator aan tafel had gezeten. Slechts één moment verloor Jeroen Pauw de controle, namelijk toen tafelgast Saskia Belleman, de rechtbankverslaggever van De Telegraaf, de presentator vroeg wat hij zelf het meest aan Peter zou missen. Met trillende lip mompelde Pauw: “zijn eerlijkheid”.

Dit optreden van Jeroen Pauw legde pijnlijk bloot hoe zwak OP1 - sinds begin 2020 met dagelijks wisselende presentatieduo’s op de buis - doorgaans is. Op vele fronten klonk na deze speciale uitzending met Pauw dan ook de verzuchtingen, wat heet: de smeekbedes, om hem weer het gezicht van de late avond bij de publieke omroep te laten worden. Die hartekreet leeft ook bij mij. Maar ik vrees dat miljonair Pauw na al die tropenjaren geen trek meer heeft in de talkshow-hectiek die hoort bij de waan van de dag. Dat hij veel liever, wanneer het hem uitkomt, van zijn tweede huis op Curaçao geniet. En geef hem eens ongelijk.

Met het vertrek van Eva Jinek en Jeroen Pauw besloot de NPO voor een andere formule te kiezen. Niet één kundige journalist/presentator als vast gezicht, maar - verdeeld over diverse omroepen - dagelijks wisselende duo’s. Nu kan zo’n aanpak heel verfrissend zijn, maar het lijkt erop dat bij de samenstelling meer naar geslacht en kleur is gekeken dan naar vakmanschap. De eerste uitzending met die vriendelijk, haperende Erik Dijkstra naast die heks Willemijn Veenhoven (BNN/Vara) bleek al meteen een miskleun. Ideale schoonzoon Sander Schimmelpenninck (WNL), die een duo vormde met Welmoed Sijtsma had zelf al snel door dat dit niet zijn metier was. De vlotte aristocraat werd vervangen door Jort Kelder, die helaas dergelijke zelfkennis ontbeert. 

Aangerommeld

Er is wat aangerommeld de afgelopen anderhalf jaar bij OP1. Erik Dijkstra en Willemijn Veenhoven werden snel vervangen door Sophie Hilbrand en Hugo Logtenberg, waarmee de NPO in elk geval voorkwam dat men massaal wegzapte naar RTL4. We zagen kortstondig Nadia Moussaid (VPRO) terugkeren, die destijds helemaal niet zo slecht Jinek tijdens haar zwangerschap had vervangen. Maar vervolgens in de marge van een matig bekeken kunstprogramma verdween. We mochten Margje Fikse en Kefah Allush (EO) eendrachtig zien falen. Inmiddels is die vertederend stuntelige Erik Dijkstra met frisse tegenzin terug, nu in gezelschap van Natasja Gibbs. Voor Natasja, die ’t prima doet bij de Nieuws BV blijkt OP1 nog even wennen. Ze kleedt zich ineens alsof ze hypotheken verkoopt en zit vooral heel, heel ernstig te kijken.

Je vraagt je af waarom OP1 zo hardnekkig aan duo-presentatie vasthoudt? Na vele jaren Pauw & Witteman ging Jeroen Pauw in zijn eentje verder en het programma werd er alleen maar beter op. Maar duo-presentatie lijkt in de mode. En dan moet het ook een man en een vrouw zijn, waarvan het liefst eentje van kleur c.q. niet-westerse afkomst. Het zij zo, dat is de tijdgeest. Maar zoek het dan wel onder vakmensen. Ik ben geen fan van Tijs van den Brink (EO), maar die verstaat wel zijn vak. In tegenstelling tot zijn presentatie-partner zangeres Giovanca Ostiana. En ik vind Carrie ten Napel (MAX) een gezellige schat, maar Charles Groenhuizen kan het net zo makkelijk af zonder haar. Ook Welmoed Sijtsma zie ik haar kunstje moeiteloos verrichten zonder de laconieke Jort aan haar zijde. 

Want presenteren is iets anders dan journalistiek interviewen. Dat zie je maar al te goed bij de lichtvoetige Beau en Humberto. Bij OP1 werd 't vooral duidelijk op de avonden dat Astrid Joosten actief was. Dat de NPO na Pauw iets anders wilde proberen, is niet zo gek. En dat een nieuw format gaandeweg wat bijsturing behoeft, valt ook te begrijpen. Maar bij OP1 zijn wel stuitende dingen gebeurd. Wie haalt het in zijn hoofd om die zelfingenomen activist Tim Hofman bij een dergelijk programma te betrekken? Gelukkig bleef het bij een paar optredens. En wat heeft vakman Sven Kockelman de NPO misdaan om te worden opgezadeld met dat irritante wichtje Talitha Mussee? Maar de ergste miskleun was echter Paul de Leeuw; een kwelling die een half jaar duurde.

Het mankeert er nog maar aan dat we niet zijn opgezadeld met Splinter Chabot in zijn carnavalskledij. Terwijl je toch niet zo heel lang rond hoeft te kijken om een lijstje te kunnen samenstellen van kwaliteitsjournalisten die ook kunnen presenteren. De al genoemde Charles Groenhuizen en Sven Kockelman uiteraard. Maar we hebben ook nog Twan Huys, Pieter Jan Hagens, Rick Niemans, Rob Trip, ja zelfs Andries Knevel. Bij de vrouwen heb je toppers als Mariëlle Tweebeeke en Marcia Luyten. En als ze omwille van de diversiteit absoluut van kleur moeten zijn, dan kun je naast de onvermijdelijke Fading Ekiz en Nadia Moussaid natuurlijk ook kijken naar ervaren rotten als Diana Matroos en Simone Weimans.

Maar als het echt belangrijk is… 
Probleem is wel: Jeroen Pauw moet tien uur vliegen vanaf Curaçao.