Net als vele anderen had ik tijdens de eerste lockdown het voornemen om lekker noest te gaan hobbyen en grote literaire werken te lezen. Inmiddels zit ik met een half afgebreide sjaal en een half uitgelezen Dickens. Toen een journalist mij van het weekend de vraag appte of ik het ‘boek van De Mos’ al had gelezen, was mijn antwoord dus simpelweg ‘nee’.

Wel heb ik me de afgelopen dagen verwonderd over het grootscheepse persoffensief rond de boeklancering en de vele ontboezemingen die daarmee gepaard gingen. Zo vertelde De Mos Omroep West honderduit over delen van vertrouwelijke informatie uit de coalitieonderhandelingen met ondernemers uit zijn netwerk. ‘Klankborden’ heet dat in de belevingswereld van de zelfverklaarde ‘politicus van het volk’.

olgens De Mos is het bovendien heel gangbaar dat politici zo’n klankbordgroep hebben. Terwijl ik tevergeefs zoek naar de vastgoedbobo’s en horecatycoons in mijn adresboekje kom ik tot de conclusie: of ik ben een vreemde eend onder de raadsleden, of De Mos maakt een karikatuur van de politiek.

Tegelijkertijd komt deze karikatuur niet uit de lucht vallen in het tijdperk-Rutte. Alleen al de perikelen rond de dividendbelasting laten zien dat multinationals sinds het aantreden van de liberale premier dringen om een plekje op de eerste rang. Bij De Mos waren het echter niet de Unilevers en Akzo’s die de VIP-behandeling kregen, maar snelle jongens van een ander kaliber. Zoals een bevriende uitbater van vreetschuren die getipt werd over een vrijgekomen plekje op de Leyweg, leren wij via Omroep West.

Terwijl de discussie over het boek vooral in het licht van de corruptiezaak wordt gevoerd, blijf ik vooral denken aan een aloude claim dat Hart voor Den Haag noch links, noch rechts is. De ontboezemingen van De Mos laten in mijn ogen zien dat het hoog tijd is om die bewering naar het rijk der fabelen te verwijzen. Door fortuinlijke types als eerste toegang te geven tot buitenkansjes en exclusieve informatie, krijgen zij de grootste hap van de koek en blijft ‘Jan met de pet’ met de kruimels achter.

Al zal De Mos ongetwijfeld beweren dat onze Jan zijn handjes dicht mag knijpen bij de kans om voor een minimumloon hamburgers te bakken aan de Leyweg. Want wat goed is voor de snelle jongens is ook goed voor u, luidt het devies van firma De Mos. Het is Rutte-retoriek bij uitstek.