Gelukkig, ook volgend seizoen kan ik me lekker vertrouwd ergeren aan ADO in de Eredivisie. Gewoon weer aanzien hoe ze stevig in de pan worden gehakt door Ajax, AZ, Feyenoord, PSV, Willem II, Utrecht, Vitesse en Emmen. Vanuit vak P zullen mijn zoon en ik wederom waarnemen hoe de boomlange Necid zijn zoveelste kopduel verliest en hoe clubicoon Beugelsdijk een tegenstander tegen de grond maait en zijn zoveelste gele kaart pakt. Of gaat er nu werkelijk iets veranderen in het beleid van de Chinese eigenaren en hun vazallen? Wordt ADO Den Haag eindelijk een club die serieus meedoet in het linker rijtje? 

‘Saved by the bell’, zeggen ze in de bokssport, als een vechter het zwaar heeft en elk moment knock-out tegen de grond kan gaan. Wanneer dan de bel klinkt, biedt dat verlossing, kans op een moment rust, een verfrissende natte spons in het gezicht en hopelijk nieuw tactisch inzicht. Voetbalclub ADO Den Haag wordt niet door een bel gered, maar door een besmettelijk Corona-virus dat wereldwijd dood en verderf zaait. Uitgerekend Covid-19 behoedt nu Onze Trots voor een smadelijke degradatie.

De beslissing van de KNVB om deze onvoltooide competitie te bevriezen, roept links en rechts boosheid en vraagtekens op. Cambuur en De Graafschap zijn (terecht) des duivels dat ze nu niet promoveren naar de Eredivisie. FC Utrecht is (terecht) woedend dat de kansen op Europees spel de club wordt ontnomen en ook bij AZ, dat serieus kans maakte Ajax een kopje kleiner te maken, voelt men (terecht) pijn. Maar welke beslissing de KNVB ook had genomen, er waren bij elke keuze onterechte slachtoffers geweest.  

Mag het ADO Den Haag ook eens een keertje meezitten? ADO heeft zelden geluk. Niet in wedstrijden, niet in financieel opzicht, niet bij transfers en zeker niet met beleidsmakers. De club wordt al ik weet niet hoe lang achtervolgd door pech: met verkeerde bestuurders, verkeerde directeuren, een flink aantal verkeerde supporters, verkeerde aandeelhouders en ook heel veel verkeerde spelers.

Laten we eerlijk zijn. Als één team het dit jaar ten volle verdiende om te degraderen, dan was het ADO Den Haag. Vrijwel elke wedstrijd bleek een wanprestatie, zowel vóór de winterstop als daarna. Voormalig trainer Fons Groenendijk ontbrak het aan de middelen (lees: werd in de steek gelaten) om een behoorlijk basiselftal te formeren. Het invliegen van een lading Engelse huurlingen - onder aanvoering van een Engelse coach op z’n retour - na de jaarwisseling kostte veel geld, maar bracht vooral onrust en geen enkel rendement. Noem het maar de Wet van Murphy: "if there's any way they can do it wrong, they will" (als er een manier is waarop ze het verkeerd kunnen doen, zullen ze dat ook doen). 

De nieuwbakken directeur Mohammed Hamdi zal niet publiekelijk juichen. Maar hij zal na de omstreden beslissing van de KNVB ten gunste van ADO en RKC vast een stuk beter slapen. Want Hamdi’s stoutmoedige en faliekant mislukte gok om alles op de Engelse impuls te zetten, maakten hem rijp om al heel snel met de kop op het hakblok te eindigen. Zo zit de wereld van het betaald voetbal in elkaar.

Misschien was 't wel een goede les geweest voor die zwalkende Chinese eigenaren van ADO als hun investering grotendeels in de Keukenkampioen Divisie was verdampt. Eigen schuld, dikke bult. Maar ik ben blij dat - wanneer we ooit weer naar het stadion kunnen - ik niet naar wedstrijden tegen Telstar en Almere City hoef te kijken. Dat gun je de supporters van Cambuur en De Graafschap eigenlijk ook niet, maar mag ik in dit geval even aan mezelf denken?