De verkiezingsuitslag… tja, wat moet je daar nou van zeggen? Het land is verdeeld, het uitsluiten lijkt alweer begonnen, en de formatie is net een stoelendans, maar dan achter gesloten deuren. En in huize Weerwag – Van Leeuwen? Daar werd divers gestemd. 

En toch leven we prima onder één dak. Dus het kán wel. Deze week was ik aanwezig in Bathmen bij de uitslagenavond van BBB, mee met mijn vrouw. En wat ik daar voelde, was méér dan teleurstelling.  Ja, jammer van de uitslag. Maar wat me raakte, was de veerkracht. De houding van; we staan ergens voor, we werken hard, en we geven niet op.

Het deed me denken aan boeren van wie de oogst is mislukt. Geen drama. Wel een diepe zucht, een blik op het veld. Om vervolgens de wonden te likken, proosten op wat er wél is, en de volgende dag weer het land op. 
Om opnieuw te zaaien en de schouders eronder te zetten. Die houding, die nuchtere vastberadenheid en veerkracht is iets waar de politiek nog wat van kan leren. Want of je nou links, rechts of dwars stemt uiteindelijk willen we allemaal een vruchtbare toekomst. En die begint niet met uitsluiten, maar met inzaaien. Met luisteren, samenwerken, en het lef om ook eens buiten je eigen akker te kijken.

En dat brengt me bij Zoetermeer. Want ook hier komt er een nieuwe oogst aan met de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2026. De grond is nog koud, de zaden liggen klaar. Maar wat we vandaag doen, in hoe we praten, verbinden, en durven te kiezen voor het menselijke verhaal, bepaalt straks wat er groeit.

Dus laten we niet blijven hangen in de uitslag van gisteren. Laten we vooruitkijken. Naar een stad waar verschillen onder één dak kunnen bestaan. Waar we niet alleen zaaien voor onszelf, maar voor elkaar. 

Want in Zoetermeer geldt; wie samen zaait, samen oogst.

Deze column schrijf ik op persoonlijke titel.