Zoetermeer gonst. Niet alleen van de kerstlampjes die langzaam in de straten verschijnen, maar ook van de gesprekken op social media. Het voelt alsof onze stad een groot huishouden is waar iedereen tegelijk aan tafel zit. De een moppert over het bestuur, de ander prijst de kunst, en weer een ander vraagt zich af of de trein eindelijk eens blijft stoppen.

Soms lijkt het alsof de kapitein van ons schip plots van boord springt, net wanneer de golven wat hoger worden. Wie neemt het roer over, en varen we nog wel de goede kant op, gonst het. Het is begrijpelijk dat inwoners zich zorgen maken, maar laten we niet vergeten dat een schip niet alleen door de kapitein wordt bestuurd. Het zijn de bemanning en de passagiers die samen koers bepalen.

Tegelijkertijd vieren we ook trots. Culturele initiatieven en tradities zijn als kleurrijke verfstrepen op een grijze muur, ze maken ons samenleven mooier en levendiger.

En dan de trein. Drie weken lang stopt de Intercity in Zoetermeer. Dat is alsof je ineens een snelwegafrit voor de deur krijgt. Handig, maar ook een reminder dat bereikbaarheid niet vanzelfsprekend is. Het gesprek hierover laat zien hoe belangrijk het is dat we in gesprek blijven voor betere verbindingen van en naar onze stad.

Ondertussen wordt er vuurwerk ingeleverd en praten buurtapps over veiligheid. Dat is alsof we samen de scherpe messen uit de keuken halen voordat er ongelukken gebeuren. Het laat zien dat zorg en begrip voor elkaar begint bij kleine, praktische stappen.

Zoetermeer is geen stad van toeschouwers, maar van meedenkers en meedoeners. Ja, er zijn uitdagingen in politiek vertrouwen, veiligheid, ouderenzorg. Maar ik zie ook veerkracht, hoewel soms op de proef gesteld. 

Daarbij is vertrouwen onderling cruciaal. Respect voor elkaars mening hoort daarbij, maar er moeten ook keuzes gemaakt worden. Een stadsbestuur moet zorgen voor draagvlak in de samenwerking, zodat besluiten niet alleen worden genomen, maar ook worden gedragen.

Mijn oproep is dan ook; laten we de energie van onze stad bundelen. Niet alleen klagen aan de keukentafel, maar ook samen oplossingen bakken, met humor, creativiteit en doorzettingsvermogen. Want Zoetermeer is geen plek waar je alleen woont, het is een plek waar je samen wat van maakt.

Of zoals Jules Deelder zei; “De omgeving van de mens, is de medemens”

~Deze column schrijf ik op persoonlijke titel~