Het zit Richard de Mos ook absoluut niet mee. Eerst een zwaar teleurstellende verkiezingsuitslag: negen in plaats van de begeerde vijftien zetels. En nu, precies op ’t moment dat er wordt gekeken of niettemin een college van B en W met Hart voor Den Haag kan worden gevormd, duikt er een schandaal op rond voetballer Tom Beugelsdijk.
Deze oud-ADO-speler (“Rustàààààgggggg”) stond in 2018 nog even al lijstduwer van de rechts-populistische partij genoteerd. Tot de voetbalclub hem terugfloot. Bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen presenteerde Hart voor Den Haag enthousiast een videoboodschap van Beugelsdijk - inmiddels verdediger bij Sparta - waarin hij kort en bondig vertelde waarom hij op Richard de Mos ging stemmen.
Profvoetballer Beugelsdijk - de vrolijke grossier in rode kaarten - wordt ervan beschuldigd dat hij in 2017 aandeelhouder is geworden van de illegale goksite Edobet; een malafide onderneming gevestigd op Curaçao die volgens justitie banden onderhoudt met de Haagse drugscrimineel Piet S. (ook wel bekend als ‘de Haagse Gothfather’). Edobet is een gokbedrijf dat winst cash uitbetaalt in plastic tasjes, ’s nacht bij een benzinestation. En schulden cash laat incasseren door gewapende mannetjes die uitsluitend bellen met crypto-telefoons.
Het is alsof de duivel ermee speelt. Telkens als Hart voor Den Haag een stapje verder in het politieke bedrijf lijkt te komen, duikt er iets kwalijks op. De ene keer gaat ’t om een partijfinancier die met een pistool onder zijn kussen schijnt te slapen en dankzij De Mos aan een nachtvergunning voor zijn horecabedrijf is gekomen. De andere keer verdwijnen in één klap drie gewaardeerde kandidaten vlak voor de verkiezingen uit beeld, omdat ze bedenkingen hebben hoe De Mos zijn overvolle campagne-kas vult. En nu dus dit weer.
Koffie drinken
Uitgerekend op ’t moment dat VVD en CDA zich gevoelig tonen voor de belofte dat de omstreden ex-wethouders De Mos en Guernaoui géén plaats zullen nemen in een nieuw college, valt er weer zo’n dwarsverband met een criminele organisatie uit de lucht. Weliswaar in de periferie, maar toch. Het leek net de goede kant op te gaan. Rita Verdonk poetste al haar charmes op en ging al koffie drinken met De Partij voor de Dieren en DENK; in de hoop daarmee de benodigde zetels voor een meerderheidscollege binnen te slepen.
Kan Richard de Mos er wat aan doen dat vriend Beugelsdijk een scheve schaats lijkt te hebben gereden? Nee, natuurlijk niet. Net zo min als de nummer 8 op de lijst Jelle Meinesz kan worden verweten dat zijn vader de beruchtste brandkastkraker van Nederland was; ooit verantwoordelijk voor het stelen van de complete voorraad maansalarissen bij de Haagse broodfabriek Hus. Voeg daaraan toe de verdachte connectie met die horeca-ondernemer die tot de val van De Mos en Guernaoui leidde en je kunt wachten tot iemand binnen de nieuw te vormen coalitie de vinger op steekt en aarzelend fluistert: “Zeg mij wie uw vrienden zijn en ik zal zeggen wie U bent”.
Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te beseffen dat een nieuw college, waarin Hart voor Den Haag zit, een lastige optelsom wordt. Het college heeft minimaal 23 zetels nodig om slagvaardig te kunnen optreden. D66 (8 zetels), Groen Links (5) en PvdA (3) willen niet samen met De Mos (9), zolang er een justitieel onderzoek tegen hem loopt. Dat hebben ze zelfs voor de verkiezingen al laten weten. Om toch een werkbare meerderheid te behalen, zijn daarom naast VVD (7) en CDA (3) ook nog eens Partij voor de Dieren (3) en DENK (2) nodig. Tenzij je Forum en de PVV met ieder één zetel ook serieus neemt.
Gokje wagen
Zal ik heel toepasselijk zelf eens een gokje wagen? Een wedje wat er gaat gebeuren? Het CDA is het om ’t even met wie ze besturen: Hart voor Den Haag, PVV, Forum, het maakt de christenbroeders niet uit. Zolang ze zelf maar mee mogen doen. De VVD is iets kieskeuriger; niet veel, daar hangt het vooral af van de smaakmakers binnen de club. PVV en/of Forum zullen de liberalen echter niet slikken.
Bij de Partij voor de Dieren, die plotseling aan de kans op besturen in een grote stad ruiken, ligt het heel anders. Dat zijn idealisten en die zijn niet langer alleen van de beestjes, maar in toenemende mate ook van het milieu en het klimaat. Er is er vast wel eentje binnen de fractie die zich dat hilarische filmpje van PowNews uit 2011 herinnert, waarin (toen nog) PVV-klimaatscepticus Richard de Mos trots laat weten dat bij hem thuis de CV doorgaans lekker warm op 29,5 graden staat, de deuren naar de tuin intussen wagenwijd open vanwege de ventilatie en dat de waterkraan continu stroomt voor een goede luchtvochtigheid. Afval scheiden doet hij niet, dubbel glas vindt hij lelijk en hij staat drie keer per dag een half uur onder de douche. Dit alles onder de noemer ‘Fuck het milieu’.
“Geintje”, zal De Mos nu wel zeggen. Want Richard is van de humor. Of hij noemt het ruimhartig een ‘jeugdzonde'. Maar hoe verkoopt de als kool gegroeide Partij voor de Dieren dit aan de achterban? Je zal toch op die partij hebben gestemd en dan vervolgens Hart voor Den Haag in 't zadel helpen. Datzelfde dilemma geldt voor DENK. Niet zozeer op het gebied van klimaat en milieu, maar De Mos heeft wel een verleden met de club die ‘minder, minder Marokkanen' wil. En nog maar kort geleden steunde Hart voor Den Haag een PVV-motie die zelfs landelijk ophef veroorzaakte, omdat daarin de schuld van de Haagse woningnood werd gelegd bij de kansarme allochtonen die als groep maar bleef groeien.
Hoeveel koffie moet er gedronken worden om dat allemaal op één lijn te krijgen. Als ik in mijn glazen bol kijk, zie ik VVD en CDA achterover leunend toekijken. Die stellen zich heel neutraal op, want ze willen niet het verwijt krijgen dat zij de grootste partij van de stad buiten het bestuur houden. Zij wassen hun handen in onschuld als ’t niet lukt om een meerderheid te vormen en slaken een enorme zucht van verlichting als ze op oude voet verder kunnen met D66, Groen Links en PvdA.
Macht van ’t getal
Is het nou zo’n ramp als de grootste partij niet aan het college deelneemt? Dat is in het verleden zowel links als rechts overkomen. En is dat nou echt zo ondemocratisch? De Mos heeft 20% van de Haagse stemmen binnengehaald. Dat houdt in dat 80% van de kiezers niet voor hem heeft gekozen. Waar hebben we het dus over? Politiek wordt bepaald door de macht van ’t getal. Overtuiging en idealen zijn leuk, maar tellen slechts beperkt mee. In de praktijk gaat het om ordinair neuzen tellen.
Als ik mijn glazen bol verder opwrijf, zie ik Rita Verdonk nog vóór ’t eind van het jaar - al dan niet met knallende ruzie - weer vertrekken. Want Rita heeft helemaal geen hart voor Den Haag. Rita wil helemaal niet voor €2649,99 bruto per maand in de gemeenteraad zitten. Rita heeft vooral Hart voor Verdonk en wil tegen een vergoeding van een kleine 11.000 euro per maand wethouder zijn. Met een auto met chauffeur, minstens één secretaresse, een eigen woordvoerder en een politiek assistent.
In 2019 werd Verdonk voor de podcast-serie ‘De top kijkt om’ gevraagd of ze na haar ministerschap geen parlementariër had willen blijven? Nou, daar kon ze kort over zijn: “De Tweede Kamer.. als ik het heel onparlementair zeg, dan noem ik het een praatfabriek. Nee, nee, nee niet mijn stijl!”
En dan wel de babbelbox van de Haagse raad? Maak dat die sukkel van een Beugelsdijk maar wijs. Ik zie het Erica Meiland nog eerder vier jaar volhouden in dat suffe Noordwijk.