Binnen de Nederlandse politie worden agenten gediscrimineerd, buitengesloten en gepest en is het niet veilig om deze problemen aan te kaarten. Dat stelt een zestal 'klokkenluiders' in de documentaire De Blauwe Familie, die maandagavond is te zien op NPO2. "Het gevoel om vrij te zijn, om anders te zijn, dat is er niet", aldus een van hen. "Want je moet je conformeren aan de club, want anders wordt je betrouwbaarheid in twijfel getrokken."

In de documentaire, gemaakt door Maria Mok en Meral Uslu, komen onder anderen zes (ex-)politiemensen aan het woord, die vertellen over hun onverkwikkelijke ervaringen op de werkvloer.

Uit de verhalen rijst het beeld op van een verloren strijd tegen vooroordelen en een gebrek aan optreden van leidinggevenden. In een aantal gevallen raken de geïnterviewden zichtbaar geëmotioneerd.

Politiemensen die binnen de dienst worden gediscrimineerd, buitengesloten of gepest durven zich niet uit te spreken, uit angst voor de gevolgen. Ook wordt hun loyaliteit nogal eens in twijfel getrokken. Een van de agenten zegt: "Het gevoel van onveiligheid binnen de blauwe familie dat ik nu heb is onbeschrijfelijk. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Het giert gewoon door je hele lichaam."

Jan Struijs, voorzitter van de politievakbond NPB, hekelt in de documentaire de angstcultuur. De harde praktijk is, aldus Struijs, "dat mensen regelmatig in de knel komen omdat ze hele pijnlijke dingen hebben aangekaart". Velen van hen voelen zich niet gesteund. "Dan heb je echt een probleem", zegt Struijs. "Daar begint het verrottingsproces." De documentaire begint met een aantal telefoongesprekken met politiemensen die aangeven dat ze zeker iets te vertellen hebben maar niet durven mee te werken.

Korpschef Henk van Essen zegt in een reactie op de documentaire dat hij "veel waardering en respect" heeft voor de politiemensen die erin aan het woord komen. "De persoonlijke verhalen maken pijnlijk duidelijk hoe groot de impact daarvan is en hoe lang het doorwerkt. Elke collega die dit meemaakt, is er één te veel."

Volgens Van Essen getuigt het van "vasthoudendheid, betrokkenheid, en een sterke motivatie om de politie te verbeteren en verder te helpen" dat de betrokken (ex-)agenten hun verhaal doen. "Die motivatie delen we. Dat hebben we ook met hen besproken."