Ik bevind me op 'essentiële verplaatsing' zoals onze Zuiderburen het zo keurig weten te zeggen. De thuiswerkfaciliteiten voor een nieuwe opdracht moet ik ophalen in de stad. Persoonlijk heb ik daar absoluut geen moeite mee, weer even in de stad, even naar kantoor. Op deze mooie zonnige herfstdag is de stad stil, heel stil.

De markt, normaliter een drukke rumoerige plek met kramen en gemêleerd publiek, heeft nu meer iets weg van een stille omgang van de Nederlandse vereniging van rollatorbezitters.

Het lunchcafé op de hoek, waar ik tot maart met de collega’s graag koffie met koek of een salade bestelde, is dicht. De met hout betimmerde ramen en het troosteloos aandoend terras vol onkruid doen het ergste vermoeden. Bij de slager en de bakker drie personen maximaal tegelijk in de zaak, kleine ondernemers in de winkelstraat zijn verdwenen. De panden staan leeg. Het geeft de straat een desolate aanblik.

De vintagezaak is wel geopend en draait op volle toeren. Ik waag de gok, ga met gevaar voor eigen leven gemondkapt de winkel in en scoor tot mijn grote vreugde een jas voor 15 euro. Perfect fit!

De bloemenstal op de brug heeft de crisis tot nu toe goed doorstaan. Het assortiment bestaat uit louter prachtige gloedvolle rood-paarse herfsttinten. De stad is stil, de hoop dat het ooit weer goed komt is nog niet vervlogen.

Over Elsje Veth
Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoons Xavi en Roan. Werkt als fulltime secretaresse in Rotterdam. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft Instagram elsjeschrijft.