Er hangt een geel-blauwe vlag bij ons in de straat. Vorige maand nog was de kleurencombinatie blauw-geel er één die ik associeerde met onze stad: Zoetermeer. Of met de voetbalclubs Cambuur en RKC. En natuurlijk met tennisclub ALTV, waar ik met vrienden veel te vinden ben en als vrijwilliger tracht de jeugd bij te staan.

In al die gevallen hebben logo's, shirts en vlaggen die blauw-gele kleur. Natuurlijk wist ik ook wel dat het de nationale kleuren van Oekraïne zijn, maar dat was vorige maand nog niet de eerste gedachte die bij mij opkwam als ik die opvallende kleurencombinatie onder ogen kreeg. Hoe anders is dat nu.

Voorstellingsvermogen
De beelden vanuit het door oorlog geteisterde land komen keihard binnen. Indrukken die je niet loslaten. Je probeert je enigszins in te leven in het leven van de mensen in Marioepol, Kiev, Charkov of Lviv. Maar je moet constateren dat het eigenlijk ieder voorstellingsvermogen ver te boven gaat. En ik worstel, en met mij ongetwijfeld velen, voortdurend met de vraag; wat kan Europa doen?

Kun je in onze beschaafde wereld het bombarderen van kinderziekenhuizen toestaan? Kun je het schieten op onschuldige burgers en vluchtelingen en het vernietigen van woonwijken zo maar tolereren? Of is het wellicht toch verstandig om vooral escalatie te voorkomen en daarmee de weg naar een diplomatieke oplossing open te houden? Een bijna onmogelijk dilemma.

Solidariteit
Op vele manieren spreken we onze solidariteit uit. We demonstreren met blauw-gele vlaggen. Laten onze monumenten blauw en geel verlichten en sturen onze aanvoerders met een blauw-gele aanvoerdersband het veld op. We doneren, we sturen hulpgoederen en vangen vluchtelingen op. We tonen onze oprechte bezorgdheid voor de Oekraïense Nederlanders en leven ook mee met de Nederlandse Russen, van wie verreweg de meerderheid dit alles ook als vreselijk ervaren. En naast dat alles hopen we op, en bidden we voor vrede.

Maar wat de toekomst ook brengt: het Europa van vorige maand komt niet meer terug. En het geel-blauw van ALTV, RKC en Cambuur zal ook nooit meer helemaal hetzelfde zijn.


Over Eric Brunings
Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College in Zoetermeer. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis. Brunings schrijft voor www.zoetermeersdagblad.nl columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken. Zijn broer Peter keepte in de jaren '80 voor Feyenoord.