Tijdens het Resultatendebat gedurende de raadsvergadering van Zoetermeer sprak raadslid Marco van den Boomgaard de volgende tekst in.
In 2022 was Zoetermeer een van de meest financieel gezonde steden van Nederland. Op het eerste oog klinkt dit misschien als een hele prestatie, maar wanneer je dichterbij kijkt blijkt het allemaal niet zo rooskleurig te zijn. Eerder dit jaar legde het AD de vinger al op de zere plek; Zoetermeer heeft miljoenen aan incidenteel geld (12 Miljoen), maar structureel geld te kort (4 Miljoen). De wethouder was woedend, en hij heeft daar alle reden toe.
Het incidentele geld mag niet gebruikt worden voor structurele problemen, en deze problemen moeten juist zo nodig aangepakt worden. Van dit geld gaan we namelijk problemen zoals de WMO of de problemen rondom de jeugdzorg kunnen aanpakken. In plaats daarvan krijgen we van het rijk incidentele donaties, die vervolgens zonder bestemming blijven liggen. Als dit probleem niet aangepakt wordt zit Zoetermeer naar verwachting in 2026 met een tekort van 16 Miljoen euro, en in 2027 van maar liefst 23 Miljoen.
Dit roept dan ook de vraag op wat er preventief wordt gedaan om dit doemscenario te voorkomen. En beter nog, hoe gaat het probleem bij de kern aangepakt worden? Wat gaat er gebeuren zodat Zoetermeer haar structurele problemen aan kan pakken?
Het is van belang dat we kritisch naar onze uitgaven blijven kijken als gemeente, zodat we het geld dat we hebben uit kunnen geven aan de pijnpunten, daar waar het echt nodig is. Wanneer je echter naar de jaarrekening kijkt, zal het je opvallen dat er bijna 20.3 miljoen uitgegeven wordt aan de inhuur van derden, dat is 3 miljoen meer dan in 2021. 43% van deze werknemers ontvangt meer dan 75 euro per uur. (42% verdient 75-125,- en 1% meer dan 125,-)Dit roept dan ook de vraag op of deze uitgaven wel noodzakelijk zijn. Wat brengen deze externe werknemers? En Versterken en verreiken zij het ambtelijk apparaat tijdelijk met hun kennis, of maken zij ons ambtelijk apparaat juist afhankelijk van hen? De fractie FVD Zoetermeer wil dat er kritisch onderzoek gedaan wordt naar de meerwaarde en de opbrengsten van de inhuur van deze derden.
2026 mag dan het jaar zijn waarin het grote te kort gaat ontstaan, ook op dit moment is er sprake van te kort, en wel in de portemonnee van de Zoetermeerders. Volgens het sociaal en cultureel planbureau neemt de armoede in Nederland de komende jaren met een kwart toe, en ondermijnt dit probleem de kwaliteit van leven van 1 miljoen Nederlands dagelijks. Deze stijgende armoede ontgaat ook Zoetermeer niet, terwijl er 30 miljoen euro in de ijskast ligt.
Hoe kan het dan de armoede blijft stijgen, terwijl eerder de belofte aan onze burgers is gedaan om deze armoede te bestrijden? En nu we toch van beloftes spreken, naast de burgers, zouden ook de verenigingen in Zoetermeer ‘Gezond uit de lockdown komen’. In plaatst van deze verenigingen te helpen om zelfredzaam te zijn, door bijvoorbeeld kosten structureel te verlagen, worden zij aan het financiële infuus gelegd bij de gemeente. Dit is wederom een vorm van pijnbestrijding, het plakken van pleisters op wonden die bij de kern aangepakt horen te worden. Laten we niet wachten tot 2026, maar vandaag beginnen met het aanpakken van onze problemen.