Naar aanleiding van de oproep in Zoetermeers Dagblad over de ervaring met huisartsenposten in Zoetermeer, kwam deze ingezonden mail binnen van Vera van den Berg.
"Een aantal jaar geleden werd mijn volwassen zoon ziek, aanvankelijk dachten we een griepje, hij had koorts paracetamol gegeven en lekker in bed. Hij bleef koorts houden en vroeg in de avond liep zijn koorts op naar 40,2 graden en lag hij te ijlen en was niet aanspreekbaar. Eerst huisarts gebeld, bandje, nr. huisartsenpost, dus die gebeld. Werd redelijk vlot opgenomen, situatie uitgelegd, zoon heel ziek, 40,2 koorts, niet aanspreekbaar. Advies: kom maar even met hem langs; gezegd dat dat niet kon, hij lag te ijlen, niet aanspreekbaar, lag op de 1ste etage en is bijna 2 meter lang. Moesten toch maar komen, er zit maar 1 arts op de post en die kan niet weg".
"Met veel pijn en moeite zoon in bureaustoel gezet, naar de trap gereden, met z’n tweeën hem zittend tree voor tree naar beneden gekregen, daar weer op een rijdende bureaustoel gezet en zo naar de auto gekregen. Op de huisartsenpost zo’n 10 minuten moeten wachten, daarna werd hij onderzocht, niks bijzonders hoor, neem hem maar weer mee naar huis en geef hem nog maar wat paracetamol. Zoon weer mee naar huis genomen, steeds met water gekoeld en gelukkig brak de koorts in de nacht".
"Wij hebben ons erg ongehoord en eenzaam gevoeld, zijn echt geen paniekschoppers en komen bijna nooit bij een arts, later hoorden we van mensen om ons heen dat we de ambulance hadden moeten bellen".
Wat zijn jouw ervaringen als inwoner van Zoetermeer met de huisartsenposten? Mail naar [email protected]