Strijdbaar is Robin Haase nog steeds. Maar de challengertoernooien waar hij dit najaar had gehoopt de weg omhoog weer te vinden brachten de Haagse tennisser vooral ellende. De keuze voor gravel bleek niet de juiste met opspelende knieklachten, nederlagen en een hoop frustratie tot gevolg. Volgende week keert hij bij de Daviscup Finals in Madrid terug op het hoogste podium. "Dit is niet einde seizoen, dit is het begin van een nieuwe periode", zei Haase twee dagen voor afreizen op het gloednieuwe Nationaal Tennis Centrum in Amstelveen.

De Daviscup beleeft een première in Madrid met een eindtoernooi waarin achttien landenteams strijden om de titel. Geen uit- en thuiswedstrijden meer met chauvinistische thuisfans, die vocaal de strijd aangaan met de aanhangers van de bezoekers. Haase was niet meteen enthousiast. "Juist die sfeer maakte Daviscup tot iets speciaals. Ik vind het nog steeds jammer dat het is veranderd, maar misschien denk ik er volgende week anders over." Nederland speelt dinsdag tegen Kazachstan en woensdag tegen Groot-Brittannië waarvoor de van een zware blessure teruggekeerde Andy Murray zal uitkomen.

"Robin was de afgelopen tien jaar de motor van het team. En als hij zijn niveau behoudt is hij dat ook de komende jaren", zei Daviscupcaptain Paul Haarhuis, die naar Spanje trekt met de nummer 161 van de wereld als kopman.

Haase wil vooral naargeestige weken vergeten. Na de US Open en een tuimeling op de wereldranglijst besloot hij een aantal challengers te spelen met gravel als ondergrond. "De eerste weken kreeg ik meteen last van mijn knie. Daarbij regende het veel waardoor ik vaak ook niet kon trainen, terwijl ik vanwege die knie met angst in mijn lijf speelde. Ik had gedacht één of twee toernooien te winnen maar lag er steeds meteen uit, een ani-climax."

In Florence versloeg hij top 100-speler Jaume Munar. "Maar een dag later kon ik niet lopen." In Frankrijk trof hij met Ugo Humbert de nummer 65 van de wereld ("Kun je van verliezen") en in Ismaning trof hij de onbekende Duitser Johannes Härteis, "die zijn beste wedstrijd ooit speelde. Ik was niet fris, hij was bizar goed." Toen hij de week erna in Hamburg verloor van landgenoot Jelle Sels ("Voor twee toeschouwers: zijn coach en mijn coach") was het even genoeg. "Ik wilde naar huis."

Drie weken en een korte vakantie verder heeft Haase zich herpakt. "Ik heb zin in de Daviscup. Het is misschien wel de enige keer dat ik dit evenement meemaak. Voor je land uitkomen is altijd leuk. En nu ook zeer lucratief."