Zelden heb ik me zo welkom gevoeld in eigen land, streek en stad als afgelopen weken. Afzetlinten, plakstrippen, flyers, handhavers in gele vestjes met de tekst: welkom, fijn dat je er weer bent. Houd je wel aan de regels. Dat laatste doet dan weer enigszins afbreuk aan het welkom terug-gevoel.

Van een groepsknuffel ter verwelkoming is voorlopig nog geen sprake. Volgens de instructies en regels op de billboards houden we anderhalve meter afstand, volgen we de aanwijzingen van het horeca- en winkelpersoneel, lopen we de door pijlen aangegeven wandel- en winkelroute en vermijden we drukke plaatsen.

So far so good, mag je denken. Ondanks ongetwijfeld ieders goede bedoelingen gaat het helaas weer mis. We dreigen te transformeren in enge mensen. Met halve gezichten en in staat van paranoia verkerend maken we elkaar (on)terechte verwijten en ontstaan er felle discussies over het wel of niet instellen van een mondkapjesplicht en bekijken we uit het buitenland terugkerende vakantiegangers met argusogen.

Op een bord langs de weg lees ik: de coronacrisis vraagt om gezond verstand, zo ook in Nederland.

@elsjeschrijft290720

Over Elsje Veth
Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoons Xavi en Roan. Werkt als fulltime secretaresse in Rotterdam. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft Instagram elsjeschrijft.