Ambtenaar bij Rijkswaterstaat en vrijwillig bestuurder in een heel andere sector: een boeiende combinatie. Alweer zes jaar heeft het vrijwilligerswerk bij Humanitas Zoetermeer mijn hart! Nu nog de harten van anderen. Vrijwilligers vinden en binden wordt namelijk steeds lastiger en dat vraagstuk houdt mij bezig.
Tot voor kort kozen mensen vooral voor vrijwilligerswerk op grond van motieven zoals netwerken met anderen, de eigen buurt versterken, zelf minder alleen zijn of ontwikkelervaring opdoen. Ook idealistische motieven speelden een rol. Denk aan bijdragen aan maatschappelijke vraagstukken, het milieu en noodhulpverlening. We zagen dan ook talrijke vrijwilligers bij organisaties als het Rode Kruis, Natuurmonumenten, buurtzorg en Humanitas.
Al enige tijd lijkt hierin een kentering gaande te zijn. De 'nieuwe vrijwilligers' kiezen heel gericht vanuit de eigen situatie, interesses en agenda. Zelf plezier beleven, persoonlijke verrijking en leuke sociale contacten opdoen, vormen belangrijke overwegingen. Vaak wordt er bewust gekozen uit de grote hoeveelheid organisaties. En is het werk niet bevredigend? Dan aarzelen vrijwilligers niet lang en stappen zij van de ene organisatie naar de andere over.
In plaats van 'onvoorwaardelijk trouwe helpers' zijn de nieuwe vrijwilligers bijna als 'klanten' te beschouwen. Dat vergt een andere kijk op vrijwilligersbinding. Eentje waarbij we ons als vrijwilligersorganisatie moeten beseffen dat we een interessant 'product' moeten aanbieden.
Iets baanbrekends
Opleiding en waardering van vrijwilligers vinden wij vaak belangrijk. Toch is er iets meer baanbrekends nodig. Binnen mijn werkomgeving zie ik mensen graag werken aan opdrachten met een duidelijke kop en staart. En dan niet zozeer vanuit een doel. Doelen maken namelijk dat je vooral vaak moet uitleggen waarom je ze niet haalt of gaat halen. Doorgaans noemen we dat vergaderen. Daar krijgen mensen weinig energie van.
Wat wel appelleert aan de energie en passie van mensen, is het werken vanuit de bedoeling.
Zo is bij Rijkswaterstaat het doel van een project dat dit binnen geplande tijd, scope en budget gebeurt. De bedoeling is echter dat de weggebruiker sneller van A naar B komt… Zo'n bedoeling, daar ontlenen mensen pas echt het gevoel aan dat zij het verschil kunnen maken.
Datzelfde geldt voor vrijwilligerswerk. Ik pleit er daarom voor dat vrijwilligers- en formele zorgorganisaties gezamenlijk vanuit de bedoeling kijken naar wat vrijwilligers kunnen betekenen en ze zo interessante opdrachten kunnen bieden. Want zeg nu zelf, word jij nu echt warm van 'werken bij Humanitas Zoetermeer?' Of veer je pas op van de bank bij vragen als: hoe maken we het leven van die één op de vijf kinderen, die in armoede leven, aangenamer? Of: hoe zorgen we dat die één op de negen eenzame mensen weer iets krijgen om naar uit te kijken? Of: hoe voorkomen we dat stadsgenoten met administratieve wanorde in grote schulden terechtkomen?
Kortom: vrijwilligerswerk van betekenis bieden en passend bij de persoonlijke maat. Geen keurslijf, maar een goed zittend jasje! Denk jij nu: ik wil zelf het verschil maken bij één van deze vraagstukken? Neem contact met ons op of kijk op onze website, www.humanitaszoetermeer.nl.
Marleen Teunissen (1955), geboren in Den Haag en vanaf 1986 woonachtig in Zoetermeer, werkt als directeur bij Rijkswaterstaat. Zij houdt zich bezig met opdrachten rond Sociale Innovatie (in de vorm van een Ideeën Coöperatie voor, van en door medewerkers) en Leren en Ontwikkelen. Daarnaast heeft zij een grote passie voor het zorg- en welzijndomein. Op dit moment is zij voorzitter bij Humanitas afdeling Zoetermeer.