Mensen die een dierbare hebben verloren kunnen sinds dit jaar in Zoetermeer terecht bij het Ontmoetingspunt Verlies. Lotgenoten kunnen bij dit platform, dat twee keer per maand plaatsvindt in het Forum Zoetermeer, hun ervaringen delen, onder begeleiding van vrijwilligers en tenminste één professional. Nancy Koolen, die vier jaar terug haar man kwijtraakte, is initiatiefneemster van dit bijzondere project.

,,Mijn echtgenoot Ronald overleed vier jaar geleden vrij plotseling. Ik bleef achter met twee kinderen. Als weduwe kom je dan in een wirwar van regelingen en administratieve afhandelingen. Emotioneel belandde ik in een rollercoaster. Het is zoeken naar herkenning en erkenning, want je raakt stuurloos en moet zelf je koers weer zien te vervolgen," zegt Koolen in gesprek met www.zoetermeersdagblad.nl. ,,Dat gaat niet zonder slag of stoot. In je eigen netwerk gaat het leven weer door, mensen gaan verder met werk en hun eigen dingen. Mijn klankbord viel weg, maar ondertussen had ik behoefte aan ervaringen van lotgenoten. Ik miste het aanbod voor mensen die een partner hebben verloren. Het is vaak een vergeten doelgroep."

Lancering

Koolen zocht contact met Joke Mos, directeur van Bibliotheek Zoetermeer, en dat mondde uit in het Ontmoetingspunt Verlies. In augustus was de lancering en als steuntje in de rug doneerde Monuta 1000 euro. Twee keer per maand, op vrijdag (10:00-12:00 uur) en zondag 14:00-16:00 uur), kunnen Zoetermeerders gratis binnenlopen en aanschuiven om hun verdriet, ervaringen en andere zaken in een laagdrempelige en vertrouwde setting te delen.

[caption id="attachment_55611" align="alignnone" width="900"] De lancering van het Ontmoetingspunt Verlies in augustus 2018.[/caption]

,,We zijn heel blij dat dit er is, want zo staan mensen er niet alleen voor. Een heel mooi initiatief van Nancy. We kijken met een groot genoegen terug op de start," zegt Sietske Rustenburg, één van de betrokken vrijwilligsters. Collega Beppie de Jong: ,,Belangrijk is om te vermelden dat het Ontmoetingspunt Verlies voor alle vormen van verlies is. Het kan ook verlies van baan of land zijn."

Aty van Spronsen is eveneens zeer betrokken. ,,Mijn man is dit jaar overleden. Ik ben ook maatschappelijk werker, heb veel mensen met rouw begeleid. Als het je zelf treft, dan is het ook weer anders. Maar je weet niet hoe anders en hoe het zich voltrekt. Dat vind ik er zo bijzonder aan. Je kent de processen, maar weet niet als professioneel hoe het exact verloopt."

Inspelen op behoefte

Tot nu toe blijkt de komst van Ontmoetingspunt Verlies stevig in te spelen op een behoefte in Zoetermeer. Bij de bijeenkomsten zijn steeds een handvol mensen aanwezig die hun ervaringen met lotgenoten kunnen delen. Koolen: ,,Mensen stellen zich kwetsbaar op, je mag hier je verdriet tonen. Je bepaalt zelf je eigen grenzen met wat je deelt en we laten elkaar in onze waarde. Ja, ik vind het echt fijn om te weten dat er zoiets is in mijn stad waar ik niet naartoe moet, maar naartoe mag. Het is erg laagdrempelig, terwijl de meeste nabestaandencafé's in de regio een vastomlijnd programma hebben. Wij spelen wat meer in op de vraag vanuit de groep zelf."

Hoe de toekomst eruit ziet van Ontmoetingspunt Verlies? ,,Het is een permanent iets. Zolang er vraag naar is, blijven wij dit doen," besluit Koolen. Komende zondag 23 december is er een nieuwe bijeenkomst in Forum Zoetermeer.

Foto: een aantal van de vrijwilligers dat zich inzet voor Ontmoetingspunt Verlies. Midden zittend vooraan: initiatiefneemster Nancy Koolen. Boven van links naar rechts Aty van Spronsen, Beppie de Jong en Sietske Rustenburg. Niet op de foto: Regina Heidweiller (observerende rol voor studie pastorale hulpverlening) en Mechtelien Greve (Humanitas Zoetermeer).

Fotobron: www.zoetermeersdagblad.nl.