Als ik nietsvermoedend in alle vroegte mijn uiterst verantwoorde muesli naar binnen werk, hoor ik achter mij onder het fornuis een gestaag geknaag. Oh nee, hij is er nog. Een zorgvuldig ingezet ontmoedigingsbeleid heeft niet mogen baten. Speedy Gonzalez heeft blijkbaar besloten voorlopig het pand niet te verlaten.

Een muis in huis. Om waanzinnig van te worden. Aanbieden van vervangende woonruimte onder een struik, wegwijsbordjes richting tuin, dreigen met het inzetten van een lease-kat. Speedy wordt er niet warm of koud van.

's Avonds rent hij met zijn volgevreten muizenlijf onverschrokken door de living. Zich niets aantrekkend van mijn ijselijke kreten als hij, de onverzadigbare knager, onder de zetel de omgeving scant op zoek naar voedsel. De brutaliteit.

Ter voorkoming van een invasie mini-speedy's is het de hoogste tijd voor drastische maatregelen. Ik ga over tot de aanschaf van lokdozen vol smakelijke maar o zo giftige korrels, een diervriendelijke muizenval en het rigoreus afplakken van escape in-en uitgangen doormiddel van ducktape.

Met een gerust geweten volop in de aanval. De optie een buurtkat kost en inwoning aan te bieden met als hoofdmenu een sappig muizenlijf houd ik nog even achter de hand.

Wordt vervolgd.

Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoon Xavi. Werkt als fulltime secretaresse in Den Haag. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft.