Terwijl de grauwsluier over het WK-oranjegevoel is neergedaald, Duitsland met stille trom langs de artiestengang het toernooi heeft verlaten, België herontdekt is als voetbalnatie, we dagelijks worden getrakteerd op #metoo-beelden van rondborstige vrouwelijk fans op de tribunes en Maradona door emoties overmand (video) en met tot ongekende hoogte gestegen bloeddruk uit de skybox wordt weggevoerd, zorgt de VAR (Video Assistant Referee) voor commotie en discussie.

Een serieuze zaak die VAR, zo blijkt. Bevolkt de VAR tijdens de nationale competitie een zweterig busje buiten het stadion, in Moskou wordt het heel anders aangepakt. Een samenscholing van internationale dames en heren in een heuse studio met giga-schermen wakend over het op correcte wijze toepassen van de spelregels.



Over het nut van de VAR lopen zoals verwacht de meningen uiteen. Voor mij levert het een aantal voetbal-jeukwoorden op. Own Goal, No Goal, Clear Error en ga zo maar door. Zo ingewikkeld was voetballen nog nooit.

Kan niet wachten tot het Tour-circus van start gaat. Maillot Jaune, bolletjestrui, dopingcontrole, rode lantaarn, fotofinish en rustdag. Termen waar ik prima mee uit de koerswielen kan.

Foto: 25 juni 2018, langs het veld bij Iran-Portugal in Kaliningrad, Rusland.

Fotograaf: © Orange Pictures / Matthew Ashton/AMA.

Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoon Xavi. Werkt als fulltime secretaresse in Den Haag. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft.