Deze week werd ik geraakt door een clubje van zeer oude mannen. Verbonden door een gezamenlijk verleden en verbonden in de wetenschap dat over een paar jaar er niemand van die mensen nog in leven is: de Engelandvaarders. Moedige jonge mannen die in oorlogstijd de oversteek waagden om in Engeland een substantiële bijdrage aan de strijd tegen de Nazi’s te leveren.

Wellicht was ik extra geraakt doordat we deze zomer in Noord-Frankrijk onze vakantie hadden doorgebracht. Veel zon, tot rust komen, lekker eten en veel strand. Stranden die ik al heel lang eens wilde bezoeken. Niet om er te zwemmen of om zandkastelen te bouwen, maar om stil te staan bij het verleden. (geschiedenisleraar blijf je ook na je pensioen).

Bijzondere stranden daar in Normandië. Bekend onder de namen Utah, Omaha, Sword, Juno en Gold. Stranden met een geschiedenis die nooit vergeten mag worden. Dat waren ook de woorden van de Amerikaanse veteraan die ons aansprak nadat we de grote militaire begraafplaats bij Omaha Beach hadden bezocht:

“Thank you for being here, thank you for bringing your children”.

In het Historisch Nieuwsblad van deze maand las ik dat uit een onderzoek onder jongeren bleek dat 32 procent niet wist wat de Holocaust was, dat meer dan de helft het begrip antisemitisme niet kon plaatsen en dat 78 procent geen antwoord had op de vraag wat nationaal-socialisme is.

Zijn we ons verleden aan het vergeten? Zijn we alleen nog maar gefocust op de zwarte kanten van onze historie? Natuurlijk is het belangrijk om zaken als de slavernij en het kolonialisme te nuanceren, maar moeten wij bovenal onze kinderen niet de nodige kennis bijbrengen zodat ook zij kunnen leren van het verleden?

De oproep van de Amerikaan op Omaha Beach aan ons, om de verhalen te blijven vertellen, onze kinderen mee te nemen naar die historische plekken is terecht. Zeker in het licht van het feit dat de Engelandvaarders straks hun eigen verhaal niet langer ten gehore kunnen brengen.

Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis en nam er na vorig schooljaar afscheid. Brunings schrijft voor ons columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken.