Europa stond afgelopen zondag stil bij het einde van de Eerste Wereldoorlog. Exact 100 jaar geleden werd in een treinwagon in het Franse Compiègne de wapenstilstand gesloten, die een einde maakte aan vier jaar verschrikking. Een vreselijke oorlog die tien miljoen, vooral heel jonge mannen, het leven kostte.

Ik heb enorme bewondering voor de wijze waarop op bepaalde momenten en op bepaalde plekken die Eerste Wereldoorlog nog steeds wordt herdacht. In Ieper bijvoorbeeld waar onder de Menenpoort nog elke dag de Last Post geblazen wordt ter herdenking van hen die vielen. Of in Engeland waar in de maand november iedereen die iets betekent een klaproos op zijn of haar kleding draagt. De klaproos die dankzij het onvergetelijke gedicht van de Canadese legerarts John McCrae: ('In Flanders Fields') het 'remembrance-symbool' werd over de hele wereld.

Voor ons lijkt de Eerste Wereldoorlog een minder belangrijke gebeurtenis in onze geschiedenis. Maar niets is minder waar. De Amerikaanse president Wilson wilde na die oorlog een vrede sluiten, die het einde aan alle oorlogen zou maken. De vrede van Versailles die er kwam bleek echter één van de belangrijkste oorzaken voor het opkomend nationaalsocialisme en de daaruit volgende Tweede Wereldoorlog met alle gevolgen van dien. Ook voor Nederland.

Meer dan eens ben ik met leerlingen naar de Vlaamse velden geweest en hebben we er de vele graven gezien. En zelfs de meest luidruchtige van hen werd stil, heel stil, bij het lezen van de namen en de leeftijden, of bij de alleszeggende tekst: 'Only known by God'.

Afgelopen zondag stond vriend en pastor Ad van der Helm in zijn preek stil bij het einde van de Eerste Wereldoorlog en verwoordde het heel mooi: 'Er is geen weg naar vrede, maar vrede is de weg!'

Een weg die volgens mij omzoomd is door klaprozen. Het zou mooi zijn als we in het Nederland van vandaag, waar de onverdraagzaamheid zichtbaar toeneemt, onderweg wat meer oog voor de klaproos hebben.

Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis en nam er na vorig schooljaar afscheid. Brunings schrijft voor ons columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken.