Het was afgelopen week de week waarin het hart centraal stond. De hartstichting hield namelijk zijn jaarlijkse collecte. Eén van de vele goede doelen waarvoor vrijwilligers hun vrije tijd opofferen om langs de deuren te gaan en u te vragen om een kleine bijdrage.

De hartstichting is een goed doel dat mij zeer aan het hart gaat. Juist afgelopen week speelde mijn onwillig hartritme op en toen ik dat balend aan een goede vriend en fietsmaat meedeelde, wees hij mij op de tragiek van de Belgische wielerbelofte Michael Goolaerts. Tijdens de mooiste wielerklassieker, Parijs-Roubaix, waarvan ook ik intens had zitten genieten, had zijn hart het plotseling begeven. Juist in de collecteweek.

En juist in die week kwam ook het ongelooflijk tragische bericht van het plotseling overlijden als gevolg van een hartstilstand van onze oud-wethouder Pieter Smit. Een persoonlijkheid die ik een aantal keer mocht ontmoeten. Een zeer aimabel mens, met een grote verdienste voor onze stad.

Storend

Twee mannen die op tragische wijze duidelijk maken hoe belangrijk het is dat we openstaan voor het steunen van verder onderzoek. Dat we bereid zijn als de collectant aan de deur komt op zoek te gaan naar die verdwaalde euro's die iedereen wel ergens heeft. Ook omdat die collectant zijn tijd geeft en u hem of haar daarvoor moet waarderen. Hoe storend is het dan ook dat je, bij steeds meer huizen, de sticker aantreft dat collectanten niet hoeven aan te bellen.

Een sticker met een heel duidelijk boodschap: 'Heb het hart niet! Wij geven niet aan collectanten'.

En ik hoor u zeggen dat u heel veel geeft via de bank, en dat u geen klein geld in huis heeft, en dat u dus die sticker maar hebt aangeschaft. Bedenk dan dat alle kleine beetjes helpen, dat het de collectant motiveert als hij of zij vriendelijk wordt ontvangen en verder kan gaan met wat extra muntjes in zijn of haar bus. Ik spreek uit ervaring. Dus toon uw hart en haal die vreselijke sticker van de deur!