Na een prima vakantie pakte ik afgelopen maandag de draad weer op. Ik voelde me daarin niet alleen, want onderweg naar kantoor zag ik allemaal bedenkelijke gezichten en hoorde ik veel gezucht en gesteun van lotgenoten. Het ritme van de dag is er weer.
De klok beheerst de kostbare tijd en met het ’s morgens opstaan is het zelfs alweer een beetje donker buiten. Mijn nichtje is gestart op de middelbare school en dan leef je toch met haar mee. Want hoe spannend is dat. Het doet mij terugdenken aan de tijd dat ik zelf met klotsende zweetoksels het schoolplein opliep. Lang geleden hoor. Maar ik denk dat de jongeren van anno 2018 daar niet heel anders mee dealen.
Natuurlijk weer met frisse moed de deur van het kantoor van Jong Perspectief ontgrendeld. En eigenlijk werd ik er alleen maar weer enthousiast van. Voor de vakantie waren wij namelijk best wel huiverig over het aantal thuismentoren dat wij nog zochten. Zoveel groep acht-leerlingen die een enthousiaste steunpilaar zoeken om hen bij de start van de middelbare school te ondersteunen. Daar wil je toch gehoor aan geven!
Het afgelopen jaar heeft het mentorproject voor het eerst gedraaid en de resultaten hiervan zijn echt wel het roepen waard!
Leerlingen die een niveau hoger gaan of bepaalde vakken nu wel voldoende staan. En nog belangrijker; jongeren die school voor het eerst leuk gaan vinden! De mentoren hebben zich gelukkig toch aangemeld de laatste weken en het ziet er nu naar uit dat de meeste leerlingen een thuismentor gaan krijgen. Dat geeft de burger weer moed, blijkbaar lossen zich sommige 'problemen' toch vanzelf op.
Fabrieksschool
Voor ieder kind is het spannend om naar zo’n fabrieksschool toe te fietsen. En als je wat extra aandacht goed kan gebruiken, om wat voor reden dan ook, dan maakt dat het er allemaal niet makkelijker op. Hoe knetter lekker is het dan als je weet dat er wekelijks iemand bij je thuis komt die met je meekijkt en meedenkt. Gedeelde smart is nog altijd halve smart!
En dan zijn er ook blijkbaar gezinnen die de vakantiesfeer willen blijven vasthouden. Mijn collega Annette kwam zojuist met een big smile het kantoor binnen lopen. Een kennismaking gedaan van thuismentor en leerling. Tijdens het gesprek gingen moeder en jongere zich spontaan verstoppen toen vader uit het werk thuis kwam.
Gewapend met nerfpistolen lieten zij zich totaal niet van de wijs te brengen, terwijl Annette en de thuismentor met open mond dit tafereel gade sloegen.
Een beetje medelijden met vader die niets vermoedend de kamer binnen kwam wandelen en het doelwit bleek te zijn. ,,Ach ja, moet kunnen," was de reactie van de kersverse thuismentor toen ze eenmaal buiten stonden. Moeder gaf nog wel tekst en uitleg over deze actie. ,,Wij proberen er iedere dag een feestje van te maken omdat er hier thuis al ellende genoeg is," aldus moeder.
Ik denk erover om ook zo’n nerfpistool aan te schaffen, voor algemeen gebruik op kantoor. In ieder geval hebben wij met het maken van deze match in de goede richting geschoten! Schooljaar 2018-2019 KOM MAAR OP!