Als kind van een donkere Surinaamse vader heb ik de uitspraak 'black is beautiful' vaak meegekregen in mijn opvoeding. Mijn vader, inmiddels 87 jaar, behoorde eind jaren veertig tot de eerste groep Surinamers die naar Nederland kwam. We vormden een gelukkig gezin en als kind kan ik mij geen vormen van discriminatie of racisme herinneren, ofschoon die er volgens mijn vader best wel zijn geweest. Het werd simpel afgedaan met de melding; 'black is beautiful'.

Sinterklaasvieringen
Ik herinner mij de feestelijke Sinterklaasvieringen thuis nog wel zeer goed. De zwarte Piet was geen enkel probleem destijds, noch voor mijn vader, noch voor ons kinderen. En eerlijk gezegd voor mijn vader, die wij liefkozend 'een oude neger' noemen, nog steeds niet. Voor mij ligt dat toch wat anders.

Bij het schminken van de Pieten voor de allerkleinste gelovigen van onze tennisclub ontstond het dilemma: helemaal zwart maakt de kans op herkenning aanzienlijk kleiner. En je wilt absoluut voorkomen dat een kind ter plekke van zijn geloof afvalt omdat hij of zij de Piet herkent als één van de spelers uit een hoger team. Het belang van die kleine gelovigen staat natuurlijk voorop. Hoewel ik geloof dat, dat in de discussie door de volwassenen inmiddels volledig is vergeten.

Maar helemaal zwart is eigenlijk vanaf het moment dat hersenloze voetbalsupporters en anderen het doelbewust met racisme gingen associëren ook niet meer van deze tijd. Black is dan opeens helemaal zo mooi niet meer.

Gelukkig is het straks ‘Black Friday’. Het uitgelezen moment om koopjes te scoren. Nederland zou Nederland niet zijn als we dan niet met zijn allen black weer heel beautiful vinden.

Over Eric Brunings

Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis en nam er na vorig schooljaar afscheid. Brunings schrijft voor ons columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken. Broer Peter keepte in de jaren '80 voor Feyenoord.