Eind vorig jaar was er wat ophef naar aanleiding van een uitspraak van de minister van volksgezondheid Bruno Bruins die een ziekenhuisgebouw met de term ‘een stapel stenen’ dacht te kunnen wegzetten. Uit de vele reacties bleek dat een gebouw naast stenen vooral diepe gevoelens en dus emoties betekent.

Na maandagavond zal ook Bruno Bruins dat veel beter begrijpen. Hij zal ongetwijfeld, net als ik, met afgrijzen gekeken hebben naar de vlammenzee in Parijs. Van de drie grote toeristische trekpleisters van de Franse hoofdstad (naast de Eiffeltoren en de Arc de Triomph) is voor mij de Notre-Dame de mooiste, of beter nog de dierbaarste. Ik legde mijn kinderen, en later mijn leerlingen tijdens een studiereis, lopend door de kathedraal uit waarom de Middeleeuwen geen donkere periode was.

Ik wees ze op de schoonheid van de gotiek en vertelde hen over de grote historische gebeurtenissen die er plaats gevonden hebben. Hoe bijvoorbeeld Napoleon, in aanwezigheid van de Paus, zichzelf hier tot keizer kroonde in 1804 en hoe het Franse volk op deze plek afscheid nam van haar helden als Charles de Gaulle. En passant bracht ik hen wat religieus besef bij en genoot met hen van de alom aanwezige kunst.

Vele jaren later zou mijn dochter kunstgeschiedenis gaan studeren en in dat kader enige tijd in Parijs gaan wonen. Ze zou nog vele malen zonder mij van de schoonheid van de Notre-Dame genieten. Nadat ze de vreselijke beelden van de brand had gezien, belde ze mij en vertelde dat ze even had gehuild. Ik kon niet anders dan haar vertellen dat ook ik een traan had moeten laten.

Stenen en emotie, ik begrijp het nu nog veel beter en Bruno Bruins ongetwijfeld ook.

Over Eric Brunings

Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis en nam er na vorig schooljaar afscheid. Brunings schrijft voor ons columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken. Broer Peter keepte in de jaren '80 voor Feyenoord.