door Jan D. Swart

Corrie van Gorp staat in 1961 op de lijst der dansende coryfeeën van het Nederlandse Ballet: een jonge negentienjarige raszuivere nieuwe tweevoeter.
Als het Nederlandse Ballet in november van dat jaar aan het publiek van de Stadschouwburg in Amsterdam wordt voorgesteld met de eigen choreograaf Rudi van Dantzig en de uit Rusland ingehuurde A. Koemoesnikoff wordt het nieuwe ensemble in kwaliteit gerangschikt gepresenteerd. Er zijn balletmeesters, solisten, Grands sujets en er is een Corps de ballet.

Het is de eerste keer dat de naam van de in het Rotterdamse Crooswijk wonende Corrie van Gorp voorkomt in het historisch krantenarchief. In 1986 verdwijnt ze eruit als comédienne: toen al opgebrand. ‘’Het stomste wijf dat ik ooit van mijn leven heb ontmoet’’, schrijft André van Duin onder een ingelijste foto van zichzelf die heel lang de woonkamer van Van Gorp siert.

Die woonkamers liggen conform haar karakter onrustig verspreid. De Jordaan in Amsterdam, Weesp, Noordwijk, Aruba en ongetwijfeld nog talloze andere gebieden en wie weet hangt die foto er nog, nu retour in Rotterdam waar ze is geboren.

Men kan bezwaarlijk zeggen dat Corrie van Gorp gedurende haar veelzijdige carrière privé een mannenarm leven heeft. Het zijn spitsuren rond de lichtvoetige heilgymnaste, maar met gerantsoeneerd geluk. Toch zijn er drie mannen die in de levensvervulling van Corrie van Gorp overheersend bepalend zijn. In de eerste plaats haar vader, een accordeonist. Hij maakt deel uit van The Three Jacksons in de vriendelijke middeleeuwen van het Soirée Dansante: entertainment aangekondigd als afwisselende en gecombineerde dans- en luisteravonden. Het zijn de eerste naoorlogse jaren in het Gebouw van de Verenigde Caféhouders aan de Veemarkt in Rotterdam, met Pia Beck aan de piano. Corrie van Gorp is dan vijf jaar en al balletdanseres.

De tweede man wordt Wim Sonneveld en derde André van Duin, die met haar gooit en smijt, waardoor ze in 1987 als Mevrouw De Bok de geschiedenis inglijdt.

Alle andere mannen met wie ze haar leven deelde konden niet tegen die drie op. De laatste vijftien was ze alleen. Haar laatste grote tv-optreden was in 2009 bij de 80e verjaardag van Mies Bouman. Ook toen, samen met Van Duin, als Mevrouw De Bok.