In stilte en met de blik op oneindig eet de corpulente Amerikaan braaf zijn bord leeg. Zijn vrouw is in gesprek met een jong koppel aan de tafel naast hen. Ze is overal geweest. Kent volgens haar bescheiden mening heel Europa. I have seen it all. Voor haar bestaat Holland enkel en alleen uit tulpen, molens en het Rijksmuseum. Haar luide stem met het in mijn oren gruwelijk klinkende Amerikaans-Engels verstoort de romantische ambiance van de kleine Franse bistro.

Terwijl ze ongeremd door ratelt en haar zogenaamde kosmopolitische kennis meent te moeten delen met de jonge mensen, arriveert het dessert. Voor meneer een parfait van Grand Marnier. Mevrouw heeft een Ile Flotant besteld. De Ile valt niet bij mevrouw in de smaak.

Afkeurend haalt ze haar neus op en zegt: typical Dutch, not exactly what I had in mind. Darling, zullen we ruilen? Ze steekt haar hand uit naar het bord van meneer. Meneer in een plots opkomende vlag van protest, legt beschermend een hand over zijn bord en wijst op de door mevrouw verfoeide Ile.

NO...you've ordered it, so you eat it. Een pijnlijke stilte valt. Meneer neemt zichtbaar genietend een hap van zijn parfait, het jonge koppel kan ongestoord verder met het hoofdgerecht en mevrouw bestelt duidelijk beledigd een café au lait en laat de Ile voor wat het is.

Over Elsje Veth

Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoon Xavi. Werkt als fulltime secretaresse in Den Haag. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft / @elsjeschrijft20092019