Je kunt je op veel dagen voorbereiden. Op spannende dagen. Moeilijke dagen. Eerste-keer-dagen. Feestdagen. Maar er is een afdeling die me altijd overvalt. Dat zijn de dit-is-het-dus-dagen.

Die dagen waarop het lijkt dat iedereen tegen je is. De anders zo aardige collega die zomaar voorbij loopt zonder te groeten. Het hele universum dat je voor de voeten loopt in de supermarkt.

De metro die net voor je neus wegrijdt. De regen die volgens buienradar niet zou vallen, maar toch als een emmer over je heen kiepert tijdens het rondje met het hondje.

Dat je iets niet onaardig bedoelt, maar dat er toch blijkbaar net verkeerd uitkomt en het vervolgens een uur duurt voordat de hele boel weer is gladgestreken.

Thuis een bende, een strijk die op je ligt te wachten en dan moet er ook nog gekookt worden. Je ziet jezelf in een winkelruit voorbij sjokken en hoort jezelf hardop zeggen: dit is het leven.

Je kunt vroeg je bed induiken. Dan kan-ie maar voorbij zijn. Of erkennen dat het erbij hoort. Door mee te bewegen op de golven wordt zo'n dag vanzelf lichter, beweren sommigen. Ik ben er nog niet uit.

Over Elsje Veth
Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoons Xavi en Roan. Werkt als fulltime secretaresse in Rotterdam. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft Instagram elsjeschrijft.