Daar zat ze. Natacha Harlequin, aan tafel bij het veelbesproken tv-programma Veronica Inside. Precies zoals ik mij haar herinnerde als leerling; leuk, pittig en goed gebekt. Inmiddels vermaard strafrechtadvocaat.

Ze vroeg Johan Derksen om empathie en inlevingsvermogen, niet bepaald de sterkste kant van de voetbalanalist.

Al kijkend en luisterend naar haar vroeg ik mij af, wat de invloed is geweest van de geschiedenislessen die zij van mij gekregen heeft. In hoeverre heb ik invloed gehad op haar denkbeelden, immers in de discussie over racisme zie ik regelmatig dat het geschiedenisonderwijs de zwarte piet krijgt.

Objectief
Heb ik onze Gouden Eeuw objectief genoeg behandeld? Ben ik kritisch genoeg geweest over Jan Pieterszoon Coen, over Piet Heyn, over ons slavernijverleden, over de politionele acties? Natuurlijk heb ik als geschiedenisdocent getracht alle kanten te belichten. En natuurlijk heb ik in 43 jaar lesgeven mijn licht laten schijnen over de fraaie en de minder fraaie gebeurtenissen uit onze historie.

Dit in het besef dat de geschiedenis zelf niet verandert, maar dat de kijk op de geschiedenis, de interpretatie van de feiten mee verandert met de tijdgeest en dat echte objectiviteit niet bestaat.

Het belang van goed geschiedenisonderwijs wordt in de racismediscussie wel onderstreept. De geschiedenisdocent die zijn leerlingen leert kritisch om te gaan met de feiten en hen leert genuanceerd te oordelen over het verleden verdient mijns inziens een standbeeld. In hoeverre mijn beeltenis vervolgens sneuvelt in de huidige beeldenstorm is aan het oordeel van oud-leerlingen zoals Natacha Harlequin.

Over Eric Brunings
Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College in Zoetermeer. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis. Brunings schrijft voor www.zoetermeersdagblad.nl columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken. Zijn broer Peter keepte in de jaren '80 voor Feyenoord.