Als ik in mijn laatste periode als schoolleider een leerling voor mij kreeg die er door een docent uitgestuurd was, was de meest gehoorde kreet; 'ja, maar…ik was niet de enige.' Als ik in die periode naar ouders belde dat hun puber iets had uitgevreten, was veelal het eerste dat ik hoorde; 'ja maar zoiets doet mijn kind niet.' Als we met het docententeam besloten dat havo de beste weg was voor de leerling, dan reageerden ouders vaak; 'ja maar ik denk dat vwo ook best mogelijk is.'
Ik kon mij wel eens stevig ergeren aan die voortdurende discussie, aan al dat 'gejamaar.'
Misschien zijn we als onderwijs zelf de oorzaak van deze ja maar-houding. We leren onze leerlingen kritisch te zijn, niet alles voor waar aan te nemen en bovenal zelf goed na te denken. Misschien zijn we in dat onderwijsproces een beetje vergeten te vertellen dat er soms echt mensen zijn die het beter weten. Dat die mensen ervaren zijn en er jaren voor gestudeerd hebben en dat je dus ook wel eens iets kunt aannemen.
Ergernis is terug
De ergernis van destijds is weer een beetje terug als ik naar alle praatprogramma’s op de diverse tv-zenders kijk. Iedereen lijkt het beter te weten. De horeca sluiten? Ja maar….! Mondkapjesplicht? Ja maar….! Teamsporten verbieden? Ja maar…!
Laten we komende vier weken nu eens doen wat het kabinet en het RIVM van ons vragen. Laten we nu eens een maand niet alles bediscussiëren. Laten we voor één maand eens heel gehoorzaam zijn, kortom: laten we ons vier weken lang eens als engeltjes gedragen.
En dat laatste geldt zeker ook voor de engel die Willem als voornaam heeft en voor alle duiveltjes die hem zonder maren en mitsen kritiekloos volgen.
Wellicht helpt het.
Over Eric Brunings
Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College in Zoetermeer. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis. Brunings schrijft voor www.zoetermeersdagblad.nl columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken. Zijn broer Peter keepte in de jaren '80 voor Feyenoord.