Eigenlijk had ik de open deur niet willen intrappen, maar de beelden die ons dagelijks via de nieuwsmedia bereiken, vragen er eigenlijk wel om.

900 per week

Die beelden laten mensen zien - meestal mannen in de kracht van hun leven - die ons land zijn binnengekomen om een verblijfsvergunning aan te vragen en die zijn doorgestuurd zijn naar het opvangcentrum in Ter Apel. Vaak zien ze er goed verzorgd uit en soms bellen ze op hun iphone naar het land van herkomst. Waarschijnlijk om te zeggen, dat de “vleespotten van Egypte” weldra binnen hun bereik liggen. Lezers van Geen Stijl weten dat het er ongeveer 900 per week zijn. Het is al heel lang bekend, dat het gros van die immigranten hierheen komt uit economische en sociale motieven. Totaal anders dan echte vluchtelingen - zoals uit Oekraïne - waar de opvang oorspronkelijk voor bedoeld was.

Internationale schakelklassen

Ik heb zelf lesgegeven op de internationale schakelklassen, waar kinderen van asielzoekers les kregen om snel door te kunnen stromen naar onze reguliere klassen. Na de zomervakantie waren veel van hen met hun ouders op bezoek geweest in de landen waar ze uit weggevlucht waren; niet echt onveilige landen dus. Wij docenten besloten er maar het zwijgen toe te doen. Ook dertig jaar geleden werd het woord discriminatie al heel snel gebruikt. Zelfs tegen de mensen zoals wij, die kinderen van asielzoekers echt hielpen.

Groeiend verzet

Tot een jaar geleden kregen we van de staatsmedia mondjesmaat te horen, dat er af en toe wel eens iets mis ging. Daarna ging men over tot de orde van de dag na enkele beelden van spelende kinderen te hebben getoond. De laatste jaren kan men echter niet meer om de problemen heen. Mensen maken zelf opnamen en zetten die op Youtube en Dumpert of geven hun mening aan media die niet aan de staatsleiband lopen.

Ook blijkt een steeds groter deel van de Nederlanders te zeggen: Tot hier en niet verder. Dat is ongeveer 60 %, dus een ruime meerderheid. De boze bewoners uit buurten met een azc, weigerende burgemeesters, klagende hulpverleners en teleurgestelde huizenzoekers kunnen niet meer worden afgedaan als extreem rechts tuig, dus er moet een andere media-aanpak gevonden worden en dat is snel gebeurd.

Veiligelanders

Problemen zijn er dus wel degelijk, maar die worden volgens “deugers” voor 100% in de schoenen geschoven van kansloze asielzoekers de zogenaamde veiligelanders.  Zelfs de Volkskrant waarschuwt dat het gedrag van deze veelplegers en draaideur criminelen het “draagvlak voor het huidige asielbeleid ondermijnt.” Dat is dus het probleem; niet geterroriseerde andere asielzoekers of het leed en de ergernis van slachtoffers. Maar zelfs bij die deugkrant geeft men toe dat er iets aan de hand is.

Drastische verandering

De vraag is waarom de media langzaam maar zeker een ander en veel realistischer beeld schetst van de problematiek rond de asielzoek-werkelijkheid. Zelfs het discriminatoire voorrang verlenen op de krappe huizenmarkt wordt benoemd. Is men op de grachtengordel van 020 en in de Hilversumse bubbel eindelijk ook tot de conclusie gekomen dat continuering van het huidige beleid tot een catastrofe kan gaan leiden? Dat er een drastische verandering van de aanpak moet worden voorbereid? Dat we jarenlang als “gekke Henkie” in de maling zijn genomen? Nu lijkt dus zelfs voor de deugers en de naar hun pijpen dansende staatsomroep het verzadigpunt te zijn bereikt.

Deense aanpak

Misschien is die langzame draai ook wel veroorzaakt door de succesvolle Deense aanpak, waar het aantal asielzoekers drastisch is afgenomen. Daar hebben zelfs de sociaaldemocraten door dat ze heel allang in de möling zijn genomen en als màlle Henrik zijn behandeld: dat de bevolking de toestroom van immigranten meer dan zat is.

Goed voorbeeld doet volgen, dus regering waar wachten jullie in hemelsnaam op?