'Daar is geen woord Spaans bij'. De man op het bankje tegenover mij wijst naar de meeuw voor mijn voeten. Het beest spert zijn vervaarlijke snavel wijd open en laat een oorverdovend gekrijs horen.

Het is lunchpauze. In de tuin van de Nieuwe Kerk centrum Den Haag doe ik een poging te genieten van de zojuist aangeschafte nieuwe haring. Mijn overbuurman, zonder vaste woon- en verblijfplaats, te zien aan de bonte verzameling plastic tasjes met verlepte inhoud onder het bankje, is uit op een praatje.

'Die beesten zijn een regelrechte plaag. Hebbie eindelijk wat te nassuh rauzen ze het uit je klauwuh. Net als die toeristen mevrâutjuh. Zit ik hier van het uitzicht te genieten, mot ik opschuivuh. Verpest ik hun foto met mijn verlopen kop'.

In de winter houd ik kantoor op dit bankje. Afspraak met mijn persoonlijk assistent of vrienden. Hij schenkt mij een brede tandeloze glimlach. In de zomermaanden kijk ik wel uit. Meeuwen, toeristen, te veel pottenkijkers.

De haring is op. Het meeuwengevaarte vliegt op. Een kluwen Aziatische toeristen verzamelt zich rond hun gids met vlaggetje in de tuin. 'Het is een plaag mevrâutjuh, een plaag'. Langzaam dommelt hij in op het bankje in de schaduw.

Over Elsje Veth

Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoon Xavi. Werkt als fulltime secretaresse in Den Haag. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft