Ooit verweet ik een collega, dat hij wel erg lange tenen had. “Dat klopt” zei hij: ”maar dat geeft toch niemand het recht erop te gaan staan” “Soms weet je niet hoe lang ze zijn” antwoordde ik:“ dan doe je het ongewild.”
Ik ben dit weekend weer geconfronteerd met de lange tenen van sommige moslims
 
Alah akbar
Bij een herdenking van de verschrikkelijke aanslag in Utrecht vier jaar geleden bij WNL werden de woorden “Islam” en “moslims” angstvallig vermeden. Een journalist – natuurlijk extra voorzichtig gezien zijn politiek correcte omgeving – had het over een “Alah Akbar” roepende dader. De reden van zijn terroristische aanslag was zijn geestesgesteldheid en klaarblijkelijk niet zijn interpretatie van de radicale Islam; hoewel dat gezien zijn uitroep aannemelijker lijkt. Echter, zodra de Islam ter sprake komt is het voorzichtigheid geblazen.

Godsdienstvrijheid
We hebben naast godsdienstvrijheid ook de vrijheid van meningsuiting. Die combinatie is nooit een probleem geweest. Al eeuwen nemen wij elkaar op religieus gebied de maat. Het resulteerde in meer dan 600 interpretaties van het christendom. Als je het niet met elkaar eens was sprak je erover, scheidde je af of haalde je schouders op. Lang werd kritiek op een geloof niet als een misdaad beschouwd tot het “geloof van de vrede” een paar decennia geleden haar intrede deed. Gesteund door “nuttige idioten”*die in moslims de “onderdrukte klasse” in hun eeuwige klassenstrijd zien, werd kritiek op elkaars religie - ons eeuwenoude tijdverdrijf – als zeer ongewenst gezien.

Merkwaardige opvattingen
Ik vroeg een moslim naar hun gewoonte om bij het bidden dat richting Mekka te doen.** Denk je dat jullie God anders niet luistert? (ik slikte nog in: “Twijfelen jullie aan zijn gehoor?” Het antwoord was heel eenvoudig: “Ik verzoek je mijn geloof niet te beledigen?” Je staat dan wel even met je mond vol met tanden, want zoiets verwacht je niet als rechtgeaarde Nederlander, gewend aan het uitwisselen van meningen. Nou ben ik er de man niet naar om zoiets onbesproken te laten passeren, maar ik begreep dat doorvragen zaaien op een rotsachtige bodem zou zijn (Math 13) Wel was het een reden om weer zelf op onderzoek uit te gaan; een onderzoek dat ik al sinds de komst van mijn eerste islamitische leerlingen begonnen ben.

Vertrouwensband
Als christen (zo beschouw ik mezelf) stuit je dan op bekende maar ook zeer merkwaardige zaken. Je komt alle vertrouwde Christelijke en Joodse profeten tegen in Arabische benamingen. Abraham is Ibrahim, Jozef is Jusuf, Jezus is Isa. enz.enz. Het is echter merkwaardig te lezen, dat die profeten van ver voor 632*** al moslim waren. Gelukkig had ik een vertrouwensband met veel leerlingen, die me uitleg gaven, vrij van de argwaan die ik klaarblijkelijk bij hun geloofsgenoten opriep. Vele voor mij onbegrijpelijke zaken werden uitgelegd, waaronder het antisemitisme en de scepsis ten opzichte van Christenen.

Ter zake
Ik kom erop, omdat ik weer totaal onverwacht op hele lange islamitische tenen ben gaan staan. Bij een bezoek aan Stadsbeheer kregen we een rondleiding door een boswachter. Het kwam ter sprake dat voederen van dieren verboden is. Reden is heel eenvoudig; soms worden er hele broden, pannen met rijst en zelf frituurvet voor dieren neergelegd, vooral op Zuid: Ideaal voor ratten.  De boswachter – geconditioneerd voorzichtig - vroeg zich af wie zoiets nou deed? “Moslims” zei ik, “die mogen geen eten weggooien.” Een andere aanwezige reageerde als door een adder gebeten. Zoiets mocht ik niet zeggen. Er ontstond een dispuut (ik ben door de wol geverfd) waarbij mijn opponent zich als moslim bekend maakte: Hij mocht inderdaad geen eten weggooien, maar ik had daar niets over te zeggen. Uiteindelijk liep het er op uit dat ik “voor mijn muil geslagen moest worden” en hij boos wegliep. Teruggekomen bij Stadsbeheer bleek hij zich beklaagd te hebben over mij en de boswachter, die volgens hem had moeten ingrijpen.
Ik sta nu voor een dilemma, moet ik aangifte wegens bedreiging doen, zoals een getuige adviseerde of mijn schouders ophalen. Bij aangifte verlaag ik me tot zijn niveau, maar aan de andere kant; je kan niet zomaar een bejaarde bedreigen.  
Ben er nog niet uit en ga me beraden: krijgt vervolg.
 
*uitdrukking van Lenin voor mensen die hun eigen achtergrond verloochende om hem te helpen.
**Is volgens prof. Hans Jansen een concessie, die Mohamed aan zijn stadsgenoten deed om de lieve vrede te bewaren.
***Ontstaan Islam