Het heeft vaak iets gezelligs, groepen jongeren die bij elkaar zitten. Er wordt wat geklets, wat gegeten en gedronken, soms wat gebruikt en vooral veel gelachen. Tot voor kort bestonden de zichtbare sporen van dit soort samenzijn veelal uit wat achtergelaten flesjes, wat kleine plastic zakjes en verder vaak papieren en doosjes van een bekende hamburgertent.

De laatste maanden echter zien we naast eerder genoemde rotzooi ook steeds meer fraai gekleurde ballonnen het straatbeeld vervuilen. Zoetermeer wijkt wat dat betreft niet af van de landelijke trend die laat zien dat lachgas een in populariteit winnende drug is onder onze jeugd.

Persoonlijk heb ik best wat moeite met het tolerante Nederlandse drugbeleid. Ik heb in mijn onderwijscarrière veel te vaak gezien hoe verwoestend het gebruik van softdrugs kan zijn. De schadelijkheid van lachgas is inmiddels ook bewezen. Behalve dat Veilig Verkeer Nederland al maanden waarschuwt voor het toenemend aantal ongelukken veroorzaakt door lachgas zijn er ook zeer nadelige effecten op de hersenen, zo stelt Erik Scherder, de bekende hoogleraar neuropsychologie. En dan heb ik het maar niet over de toenemende overlast die lachgasgebruikers veroorzaken. Dit vraagt volgens mij om stevig beleid.

Ik gun onze jeugd hun pleziertjes, hun gezellig samenzijn en het samen lol hebben. Maar daar waar we in deze tijd met scholen, sportverenigingen, maatschappelijke organisaties en de politiek een duidelijk anti-rookbeleid neerzetten omdat we bezorgd zijn over de gezondheid van de jeugd, moeten we voorkomen dat het lachen ons desondanks toch vergaat.

Over Eric Brunings

Eric Brunings was van 1998-2017 afdelingsleider onderbouw bij het Alfrink College. Hij begon in 1981 op die middelbare school als leraar geschiedenis en nam er na vorig schooljaar afscheid. Brunings schrijft voor ons columns over onderwijs, zijn passies sport en geschiedenis en andere zaken. Broer Peter keepte in de jaren '80 voor Feyenoord.