Laatst kom ik achter het bestaan van een compleet park op tien minuten van ons huis. Het huis waar ik alweer negen jaar woon. Zodra ik erover begin tegen Chris kijkt hij me meewarig aan dat ik dat niet allang ken. Ik had geen idee.

Veel van de ruis die nu uitvalt is de ruis die afkomstig is uit ingesleten gewoontes en patronen. Sommige van deze gewoontes waren zo dominant geworden dat mijn halve leven op de automatische piloot draaide. Elke dag forensen naar kantoor, vaak nieuwe (kantoor)kleding aanschaffen, dagelijks onweerstaanbare trek krijgen in een saucijzenbroodje als ik op een vast tijdstip langs het open buffet van de stationswinkel loop.

Het moderne leven hangt aan elkaar van gewoontes en verslavingen. Er zijn nu in elk geval minder saucijzenbroodjes in mijn leven. De grip op mijn oude patronen wordt merkbaar kleiner.

De intelligente lockdown dwingt de blik naar binnen, dichterbij, rustiger, simpeler. Als de lockdown straks wordt opgeheven, komt vanzelf de vraag op welke routines ik terug wil en welke ik liever kwijt ben. De lockdown maakt me vrijer. Vrijer om straks bewuster het nieuwe normaal in te richten met minder ruis.

Over Elsje Veth
Vanuit Zeeuws-Vlaanderen volgde Elsje Veth in 2011 haar hart naar Zoetermeer waar zij sindsdien samenwoont met fotograaf Chris van Dijke. Moeder van twee volwassen zoons en oma van kleinzoons Xavi en Roan. Werkt als fulltime secretaresse in Rotterdam. Ze publiceerde twee verhalenbundels; ‘Neus snuiten en doorhoesten’ (2015) en ‘Rafels’ (2017). ,,Mijn columns ademen charme, levenslust, wijn en hoge hakken uit. Met hier en daar een vleugje peper,” Twitter: @elsjeschrijft Instagram elsjeschrijft.