De zussen Mirjam van der Poel-Lam (37) en Charlotte Krohn-Lam (34) uit Zoetermeer startten in 2013 met Dansschool Dansis. In het gebouw van CKC & partners verzorgen zij lessen moderne dans, klassiek ballet, jazz en tapdansen voor een gemêleerd publiek, bestaande uit zo'n 200 leden. Jong of oud, beginner of gevorderd; iedereen is er welkom. Een interview over de dansschool, bijzondere leden en hun zussenband. 'Wij hebben nooit ruzie'.

De start van Dansschool Dansis, hoe is dat gegaan?
Mirjam: ,,Het CKC onderging een verandering qua vormgeving, beleid, eigenlijk alles. Ik had de behoefte iets voor mezelf te hebben. Ik was twaalf jaar in loondienst bij het CKC als docent dans, modern en jazz en dit was zo'n omslagpunt. Ga ik iets heel anders doen of niet? Ik had het altijd erg naar mijn zin bij het CKC, maar nu nóg meer, omdat ik echt alles zelf bepaal en de energie die ik erin stop zelf terugkrijg. Alles heb je zelf gerealiseerd, dat is het mooie eraan."

Charlotte: ,,Nadat ik afgestudeerd was als uitvoerend musicalartiest, kwam ik dankzij mijn zus in het docentenschap terecht. Daardoor viel ik op freelancebasis soms in bij het CKC, maar ik was er nooit in loondienst. Via Mirjam kreeg ik kans partner te worden, waardoor ik niet meer naar andere steden hoefde om les te geven. We hebben de krachten gebundeld, dat was vrij snel duidelijk."



Is het een voor- of nadeel om een zus als zakenpartner te hebben?
Mirjam: ,,Een voordeel. Het is makkelijk, omdat wij heel goed samen 'kunnen'. We hoeven elkaar maar aan te kijken en weten wat de ander denkt. We liggen op één lijn qua hoe we de school willen voeren en vullen elkaar aan, want Charlotte heeft een andere opleiding gehad dan ik. Al hebben we wel dezelfde basis, de opleiding HAVO Muziek en Dans in Rotterdam."
Charlotte: ,,De naam 'Dansis' heeft er trouwens ook mee te maken. 'Dan' van dans en 'sis' van sisters."

Waarin verschillen jullie?
Charlotte: ,,Ik ben misschien wat koppiger (Mirjam knikt bevestigend). Jij durft wat meer met mensen bellen, daar ben ik niet zo'n held in, doe ik liever per mail. Dat vind jij weer irritant. Ik heb mijn hart op mijn tong liggen, misschien soms te snel. Jij kunt iets netjes laten bezinken."
Mirjam: ,,Ik ben wat rustiger, Charlotte is meer uitgesproken."

Hebben jullie altijd een hechte band gehad?
Mirjam: ,,Wij hebben nog drie zussen, maar Charlotte is de enige met wie ik dit kan doen. Wij hebben nooit ruzie, kennen elkaar goed en zeggen het meteen als er iets is. Dan zit ik in de auto en denk ik hè, dat zit me toch niet lekker. Dan bellen we elkaar meteen op en wordt het uitgesproken."



Is het dansen van huis uit meegegeven?
Mirjam: ,,Mijn moeder wilde vier zonen, maar dat liep iets anders, ha ha. Onze vader is fysio, onze moeder schooljuf. Ze waren fanatieke stijldansers in de amateurwereld. Mijn vader zei ooit tegen mijn moeder; 'ik trouw met je, maar ik ga nooit mee naar ballet of de opera'. Toen gingen twee van zijn dochters de dansacademie doen, en nog een andere zus van ons is operazangeres geworden."
Charlotte: ,,Al die amateurvoorstellingen die wij maken, bekijkt hij. Hij is onze trouwste fan en helpt soms zelfs achter de schermen."

Goed dansen is één, het goed overbrengen is weer iets anders. Wat is de kunst van goed lesgeven?
Charlotte: ,,Je moet heel lichaamsbewust zijn om iets goed te kunnen doorgeven aan je leerlingen. Als je zelf niet snapt waar een beweging of emotie vandaan komt, dan is het heel moeilijk overbrengen. Iedereen kan zijn/haar rechterhand omhoog brengen, maar het gaat heel erg om de intentie."

Mirjam: ,,Als je het zelf niet kunt, kun je het ook nooit aanleren. Het is een tweewerking: we willen onze leden verantwoord iets bijbrengen, maar tegelijkertijd zijn het amateurs die komen om iets te doen wat ze leuk vinden. Je moet zorgen voor een leuke verpakking. Volwassenen, kinderen, tieners; per groep hanteren we een andere benadering. En een dansdiscipline onder de knie krijgen vergt ook veel tijd hè? Het gaat om geduld. Er zijn daardoor ook mensen die afhaken."

Charlotte: ,,We krijgen wel eens mails van mensen die iets spectaculairs gezien hebben bij So You Think You Can Dance. 'Dat lijkt me ook vet,' schrijven ze dan. Eén: dat zijn professionals die daar dansen en twee: het valt vaak tegen als ze een proefles komen doen. Veel mensen snappen niet dat dat jaren training kost."
Mirjam: ,,Wij hebben wel leerlingen die zo goed zijn, maar die zitten wel sinds hun zevende op les."



Welke leden en/of momenten zullen jullie nooit vergeten?
Mirjam: ,,Ik heb een vrouw met downsyndroom op les, van een jaar of 34. Zij vindt het zó heerlijk om te dansen. 'Ik stop pas als jij stopt,' zegt ze dan tegen me. In de voorstellingen krijgt zij het hardste applaus van iedereen. Zij danst in een groep volwassenen en iedereen accepteert dat zonder problemen. Ze doet het prima, al is ze soms een paar tellen later dan de rest. Ze is écht beter geworden en vindt het leuk. Buiten de lessen om gaan de leden van die groep met z'n allen uiteten en dan halen ze haar op. Ze heeft echt een rijker leven door de band met die groep en de danslessen."

Charlotte: ,,Als tweede moment wil ik een show noemen waarbij we wel heel bijzondere input kregen van een meisje. Haar beste vriendin was verongelukt en ze wilde in de voorstelling een ode aan haar brengen op een nummer van Frank Boeijen. Het werd een heel mooi duet, ondanks dat niet iedereen het verhaal erachter kende. Het paste heel mooi in de show en was het hoogtepunt van haar danscarrière, tien jaar na dat ongeluk. De moeder van dat overleden meisje kwam ook kijken. Ja, dat kwam wel aan."
Mirjam: ,,Het is heel bijzonder dat leden dit soort zaken met ons willen delen."

Ik kan me voorstellen dat jullie soms ook supertalenten ontdekken.
Mirjam: ,,Als dat gebeurt, gaan we het gesprek met de ouders aan en raden we ze een specifieke opleiding aan."
Charlotte: ,,Eén van mijn jongste leerlingen Sarah, die ik nu drie jaar lesgeef, is aangenomen voor  de rol van kleine Nala in de Lion King. Dat heeft ze zelf gedaan, maar het is wel bijzonder dat een spruit van mij bij een Van den Ende-productie zit. Fantastisch. Ze zit nu in de repetitieperiode, in het najaar starten de voorstellingen."

Jullie bestaan vijf jaar. Beschrijf dat tijdvlak eens.
Charlotte: ,,We zijn al heel ver gekomen. Mirjam had het geluk dat zij haar leerlingen van het CKC mocht meenemen. Het gaat als een trein. Al is het elk jaar spannend, want iedereen moet zich steeds opnieuw inschrijven."
Mirjam: ,,Bizar, we groeien nog steeds. Ik word er blij van, Dansschool Dansis is echt een goede stap geweest. We hadden afgelopen seizoen een opening gemaakt met de finalevoorstelling waarbij alle danser sop het toneel kwamen. Toen dacht ik; jeetje, dat hebben we allemaal zelf gedaan. De waardering is ook erg fijn. Ik kreeg onlangs cadeautjes en hele wijnpakketten van volwassenen omdat ze zo'n leuk jaar hebben gehad. Komend seizoen gaan we nieuwe lessen proberen te integreren in het aanbod."

Wat voor nieuwe lessen?
Charlotte: ,,Ik wil leerlingen in tien lessen een bestaande choreografie aanleren, met een klein sausje van mij eroverheen. Om ze daarna een podium te bieden met een voorstelling van ons. En ik wil starten met een jongere groep voor moderne dans, omdat mijn huidige groep steeds ouder en beter wordt."

Hoe belangrijk is het CKC voor jullie?
Mirjam: ,,De band met het CKC is heel goed. We kennen er iedereen, zij kunnen ons gemakkelijk vinden en andersom. Er is een goede wisselwerking. We krijgen veel terug, maar geven ook heel veel. Dat is ook van belang. Als ze vragen of wij voor de open dag langs de scholen willen gaan om reclame te maken met een act of iets, dan doen we dat. Als wij dan weer iets nodig hebben, kan dat ook."



Wat doen jullie 1 september tijdens de open dag van het CKC?
Charlotte: ,,Er is sowieso een kraam met informatie, een voorstelling op het grote buitenpodium met een compilatie van voorstellingen. We laten dan verschillende stijlen in een kort stuk zien. Er zijn workshops mini-jazz voor de allerkleinsten."
Mirjam: ,,Volwassenen en tieners kun je op zo'n dag niet mee laten doen. Die zitten daar niet op te wachten."

Waar willen jullie over vijf jaar staan?
Charlotte: ,,Het belangrijkste is dat onze liefde voor het vak en elkaar er nog steeds is."
Mirjam: ,,En dat onze leerlingen er nog steeds zijn, met een beetje aanwas vanuit de jeugd, zodat we mooie voorstellingen kunnen blijven maken."

Foto boven: Mirjam van der Poel-Lam (links) en Charlotte Krohn-Lam. Liefde voor het dansen en elkaar.